слеано (прид.)
Сите негови спомени од далечните години, после... тажните писма од Бимбила, фотографиите од синот и внучињата што не ги стегнал ниту еднаш на ранетите гради, и сјајот во нивните очи од новиот, слободен живот таму - сето тоа му беше слеано и дишеше во топлиот трепет на таа незаборавна, светла и мирисна мугра од пред дваесет години, што овде го галеше и постојано го измачуваше со најмилото: мечтите, младоста, љубовта и тешеше во најтешките часови...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Од она зазбивтано ѕвере сега го делеа смо уште неколку десетини метра, само уште некоку негови скока, и тој сега имаше во своите жили мраз, но знаеше дека беше дојден моментот кога веќе не може да се стори ништо со пукање во тоа распафтано бреме од цврсто врзани мускули, слеано и згрчено во скоковите, што наближуваше кон него како виор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тоа веќе не беше една плашлива капка, тоа беа неброени солзи на снегот, чие паѓање веќе се слеваше во едно оптегнато, слеано шумолење.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
