сегашност (ж.)
Една сегашност: распаднати птици и кунатки, и увереноста дека може да исцеди низ своите прсти безбојност и портокаволост зашто и самиот стануваше смрзнатост пред смрзнатото прашање: „Каков Нојов ковчег спомнавте, пријателе?“ „Обичен“, откорна од своето грло. „Ремек дело на една малолетна архитектура.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сѐ уште тој се колебаше на работ меѓу минатото и сегашноста - овие два различни по содржина света.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Ние сме пак истите. - Меѓу минатото и сегашноста се урнати мостовите - суморно рече Арсо.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се испомешале во главата и соништа и стварност, и минато и сегашност.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тие закони дозволуваат да се повлече права кон оваа или онаа точка на иднината а не да се оди по комплициран кривулест пат со лажна потера по сегашноста.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Но како да ја изоставиме и сегашноста?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мене ме возбудуваа само: дамнините во сегашноста, фактот дека во полна свест гледаме.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Ќе си почека; оние што не се Балканци, во Париз, во Виена или во Петроград, сеедно во кој град и во која земја, немаат смисла за својата сегашност штом се загрижени за иднината на некои земји со полудиви луѓе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тоа е некоја посебна доба во која грдоста и убавината се искинати и измешани, потоа врзани како алки на синџир, доба кога на човекот, стиснат во лушпа на треска, му е сеедно дали е во окното на сонот или на јавето, или најпосле, лежи помеѓу нив како меѓа на која 'рти од коренот на минатото една сегашност, секако поинаква отколку што тој можел да ја замисли.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Законите под тоа небо биле туѓи и туѓински а тие биле должни да се тргнат од згрбавеноста на ропството и да си ги покажат срцата. Минато, сегашност, иднина, нели? Сеедно.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Татко ми и Чанга собираа докази и за вредноста, за полезноста на козите во историјата и во сегашноста, особено во сегашноста, свесни за големиот заговор што се подготвуваше против козите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Додека првично книгата овозможува подобро да се разбере минатото (но и сегашноста) на вашата земја и Балканот, историјата која тотално ми беше непозната, на втор план, е параболата која се развива за иднината на народите во периоди на трансформации, а може да се однесува и на целото човештво.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но колку и успешно западните визии за унитарен постмодерен глобален свет - управуван од „дигитализираниот свет на компјутерот“, „хипер-реалноста на симулакрумот“, „суперобјективизацијата на субјектот“ и „телеприсутноста на еден свет без просторна длабочина“ -да можат да го доловат искуството на бестелесната сегашност, тие не можат да се применат на нашето искуство и на нашиот развој.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
И нашата уметност нема да функционира целосно во сегашноста.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Наполнет Пиштол! 104 Омнибус фантастикус: Илјадалетно Изметолетие -Само за личности над 21 година- Сегашност Имав потешкотии со варењето на храната, бубрезите, хемороидите... и сите болести кои постоеја на светов.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Нацијата претпоставува минато, но сепак со еден опиплив факт се сосредоточува во сегашноста: станува збор за прифаќањето, за јасно изразената желба да се продолжи заедничкиот живот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тоа значи скицирање на алтернативна иднина и сценарио за политичка акција кое може да нѐ одведе од сегашноста кон таа иднина.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Глетките од “сегашноста” ги окупираат само маргините од огледалната рамка, додека сцените од минатото или од фантазијата на Просперо се одигруваат внатре (во рамките).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
И додека канцерозните клетки на „медитациите“ бавно го убиваат пивтиестото месо на (не)стварноста, иднината е само низа на трошни црвоточни денови, а сегашноста полузадушено се превиткува во пајаковата мрежа на минатото, јас останувам да плутам внатре себеси низ правливите патеки на ништото, отсликувајќи ја бескрајната космичка празнина.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сегашната топикалност на Бојсовсата скулптура нѐ доведува до сегашноста преку неговата идеја за социјална скулптура.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
