светлосен (прид.)
На тоа соединение чии биолошки молекули еднаш, по не знам колку илјади светлосни години, ќе попаѓаат од галаксиите врз нашава планета, од нив да се развијат нови суштества, сеедно какви и до колкава мера поинакви од нас, да се вклопат во ритмот на животот според Неговите формули - класово изедначување на расите и...
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Двата светлосни прорези молеа и не му беа туѓи; над нив по челото, како жолти печати на еден процес, лежеа порано незабележени дамки.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
5. Една најобична и безбојна светлосна нишка, еден танок и бел месечев конец предизвика неочекувано ПОБУНА ВО НОЈОВИОТ КОВЧЕГ Тоа почна како да нараснува црн влакнест облак, почна заради несоницата на жителот број 6, почна несфатливо некако околу полноќ, отпрвин без шум и без движење, полека за да прерасне од ситен и упорен дожд во проклет порој...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Навлегуваше во неговиот мозок една јаснина како да излегол од хаосен мрак на светлосна згорнина.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тоа лице со преклопени клепки, како да тажеше, му се исповедуваше на светлосниот млаз што го поврзуваше осаменото момче со она, длабоко надвор од овој строг мир од ѕидови, потиснатост и мрак.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Светлосната жица од прозорецот веќе бледнееше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Од светлосната топлина на ламбата, меѓу печатените букви се покажаа други ракописни букви.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Некои луѓе со часови стојат само пред султанската дијадема, со 84-каратен дијамант, сместена во една витрина, која заслепува со своите светлосни преливи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Земјата по мене видливо се движи и сета испресечена со маглени реки и светлосни риги.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тенковите околу границата ја чекаа Неговата команда додека тие, со муницијата што ја имаа во складовите, не ќе издржеа ни толку колку што и е нужно време на капка алдехид да се испари, на тоа соединение чии биолошки молекули еднаш, по не знам колку илјади светлосни години, ќе попаѓаат од галаксиите врз нашава планета, од да се развијат нови суштества, сеедно какви и до колкава мера поинакви од нас, да се вклопат во ритамот на животот според Неговите формули - класно изедначување на расите и ...
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ја изгубив сметката на времето и се најдов меѓу изгубените од дружината, врел, со развеана коса и со очи обземени од копнеж без сочувство на луѓе што еднаш веќе минувале по светлосната врвица на првата младост.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Можеби несвесно емитуваат сигнали, можеби потреперувањето на нивните мускули, по неколку светлосни години, ќе предизвика нежна вибрација на некоја друга планета.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Дали сте оженет, господине Мид?“ „Не, не сум.“ „Не сте оженет“, рече гласот на полицаецот зад светлосниот сноп.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Сликите имаат засенчена текстура и светлосна радиозност што го привлекува окото.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сакав главната хероина да биде странкиња, да зборува со странски акцент.” •Како го постигнавте оној светлосен ефект во првата ретроспекција? •Хичкок: „Со успорено дејствие.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Светлосни облици експлодираа, трчајќи по целиот екран за потоа да се затемнат до црно.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Улицата под него зина понорно и го присили да се придржи за венецот од покривот и полунаведнат се приближи до железната конструкција на големата светлосна реклама - неколку бесмислено испреплетени железни штангли што придржуваа еден круг со вкрстени букви на реклама за аспирин, распната без потреба преку небото, некогаш одамна поставена и заборавена.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Оваа пештера всушност е најмногу полна, со изобличени светлосни потоци како хиероглифи, променлив јазик изгубен во променливите бранови.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Нека сонуваат, нека растат вљубувајќи се во светлосниот насмев и зареч новогодишен.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Некои од нив се оддалечени со милиони светлосни години.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
