свеска (ж.)
Море над глава, море познато само од возбудливите свески за гусари а на него бела пена - облачиња, нејаки, нежни, недопирливи.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Намрештен на свеската, одам да легнам в кревет со жената.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Свеска ми уште се надева дека сексуално ќе ме предизвика. Од секогаш била таква глупача.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
И се смеам на сопствената глупост зошто дури сега јас сфаќам дека да се обидам да откријам колкумина се овие што ме тепаат е исто што и да погодам колку љубовници свеска ми имала во животот!
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Наутро чиновниците одат на работа во своите комитети, жените ги чуваат децата, а свеските, кои по некое чудо не се отпуштени, со напудрени носеви одат на служба во „АРА“**.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Втората свеска од Дневникот, голем формат, од околу 200 страници, нападно озаглавена со црн туш како Без преживување нема уметност со распон на дати од почетокот на јануари 1951 па до средината на осмиот месец во 1953, ја одразува големата борба љубопитното дете да се осознае себе, да го совлада она што му го одзела војната, а во исто време да импрегнира толку многу настани, приказни, судбини што постепено ќе почнат да се преточуваат и во поинакви форми.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ние само ќе ја одведеме свеската таму да ѕенѕа.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
