санка (ж.)
- Санката ? - се зачуди баба му, зарем таму ја остави, пред вратата?
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Баба му истрча од станот, надвор од куќата, налево, надесно. Од санката ни трага...
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
- Ете, детински памет, се остава ли санка на скалите, - мрмореше баба му.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Во отсуство на свирки поради убиството на стрика Анѓела Јанчески, а за да си дадат оддушка на лутината и за да го отпразнуваат некако Денот, од горните падини на Горник момчињата со санки се спуштаат и преку сретселото стигнуваат сѐ до пред вратите на дуќаните Акиноски.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ме качиле на санка за в болница.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И после пак на санка, ме враќаат во фабричкиот логор.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А таму надвор беше вечната зима — голема, тешка винска преса што го смачкува безбојниот покрив на небото, го смачкува како грозје, цедејќи боја и смисла и сушност од секого и ги варди децата што на скии и санки полетуваат преку стаклестите брда кои го одразуваат тешкиот железен штит надвиснат над градот, секој ден и секоја ноќ.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
А неговиот воз на спасувачки санки во Das Rudel, 1969, ја сугерира потребата за спасување и за исцелување на раните од детството.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во ходникот ја очекува лакеј во униформа, на улицата пар вранци и санки со мечкино крзно...
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Уште не дообјасни Дедо Мраз, а санките запреа.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Дедо Мраз се симна од санката.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
И тогаш куклите, од вртелешките, автомобилите, формулите – еден, два, три, моторвелосипедистите со очи од прскалки, жонглери, палјачовци – се изграмадисаа на санките Дедомразовски, како купчиња муви на презреани крушки, некои паѓаат, некои слетуваат...
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Тоа попладне се спуштавме со санки по улицата; сите тетки на една санка, а јас пред сите, тебе те држам во скутот, а долу, на свиокот кај Пинговци, санката излета од улицата и се стркалавме сите во снегот како лубеници.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Има и санки и скии да се услужиш - има и ски-лифт! Ти велам Ниниче - супер!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Дедо Мраз со санка и шишенце КОКА*КОЛА еквилибрираше по падините на покривот и се цедеше во длабочините на олуците и по рабовите на оџаците плашејќи се да не се стопи како дебела илузија додека во подножјето на елката од пластика и трепкалки ги паркираше шарените пакетчиња од фабриката за евтини чоколада вафли и бомбони небаре е нејзин трговски патник а не црвен исполнувач на желби ***
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
На ширинката пред нејзината зграда некои деца веќе имаа направено патеки во снегот и весело ги влечеа санките по нив.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Санката лета како куршум. Расечениот воздух шиба по лицето, рика, бучи во ушите, сече, штипе болно и гневно, сака да ни ги откине главите од рамениците.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ја гледам како бледа, со усни преплашено растворени, седнува на санката, ги затвора очите и, проштевајќи се засекогаш од земјата, тргнува од местото... „Шшшш“ – шиштат лизгалките на санката.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Пак ја местам во санката бледата, растреперена Надењка, пак летаме во страшната пропаст, пак ветерот фучи и лизгалките на санката треперат, и пак, кога санката најбрзо и шумно лета, јас велам полугласно: – Ве љубам, Надењка!
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Погледнав низ прозорецот. Татковците ги влечеа своите дечиња на санки.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
