сага (ж.)
На масичето крај фотелјата лежеше „Пронајденото време“, последниот акорд на Прустовата сага за Времето.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Сметам дека можеме да му честитаме на Луан Старова за последниот успех, со надеж дека, што е можно поскоро ќе уследи преводот на интегралната балканска сага.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Семејството на авторот, има роднини во Албанија, Турција и тоа ја сугерира сагата на балканското семејство, кои се истовремено во повеќе земји, што не ги олеснува работите на индивидуално ниво, без да зборуваме за посложените проблеми...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Роже-Луј Жино, швајцарски романисиер Толерантноста на таткото од балканската сага, ми се чини неразделива, од културата која ќе ја наследи авторот и кому му беше при срце да ја збогатува, но култура со една впечатлива, речиси библиска случајност и спротивставена на уништувачкото што го имаат сите идеологии – vanitas vanitatum – од кои што човештвото периодично толку многу страда.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Вселенските империи, сагите за борбата за власт меѓу цивилизациите и гламурозните вселенски бродови беа заменети со прецизно синтетизиран универзум на злоба и насилство, кадешто секојдневието се состои од wirehead киборзи (полулуѓе, полумашини, зависници од електрошокови), електронски пирати, бескрупулозни pusher-и (продавачи на дрога), полиморфни перверзни ликови и други карактери што живеат на рабовите на hi-tech (високо технолошко развиеното) општество.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Оттука ќе се наложи постојаниот контрапункт, на ниво на наративните содржини, помеѓу инспирираните реминисценции на семејната „сага” и на инцидентите кои ќе му се случат во текот на четиридневната посета на оваа земја којашто авторот, не одвојувајќи се од мајчината прегратка, ќе ја напушти на двегодишна возраст, за време на италијанската окупација.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Додека го слушаше својот учен пријател како со чудесна точност ја изнесуваше природната сага на јагулите, Татко не престануваше да трага по нови моменти во согласието меѓу движењето на своето семејство и патот на јагулите: „Зар коските на јагулите, по херојското патување, по љубовната обновувачка екстаза не се стопуваат, исчезнуваат на едно место?
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Се обидуваше, низ таа постојана сага на калдрмата, во која беше впишан Татковиот немир, скриената тишина, предвреме да ги дознае пораките што ги носеше: дали се радосни или се тажни!
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Овој лик е присутен речиси во сите или буквално во сите досега објавени осум книги од Луановата „Балканска сага”, но сега, како да се здобива со статус на одделна целина, на една автономија на достоинството па, се извишува налик на биљур врз поворката од останатите впечатливи јунаци на оваа проза.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И додека јас се измачував со разни филозофски становишта при изнаоѓање добра солуција за расветлување на македонската сага: Оп, еве ти сега, вест, нова вест, НОВИНА: Деновиве ја слушнав вестта дека сателитското вешто око, поставено над Македонија, некаде кај Куманово, во месноста Кокино откри ОПСЕРВАТОРИУМ! (Но, од таму некаде кај Кратово е родум мојата прабаба Трајанка, од село Железница).
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Чекајќи го изгрејсонцето, на мојот полусвесен кантар, го мерев времето, ја мерев тежината на македонската сага: тешка претешка!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Како да се обидував да ги ставам на еден вид проверка натамошните планови за мојата сага, небаре го барам нејзиниот благослов во пишувањето како некогаш татковиот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Не ја криеше својата среќа што тој продолжуваше да ги преведува книгите од мојата балканска сага за време на неговите дипломатски мисии во Македонија, во Албанија, во Франција...
31 октомври 2000 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Ова всушност како да беше големо охрабрување за продолжување на мојата балканска сага.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Поимот сага е условно употребен во балкански и семеен контекст зашто неговата генеза потекнува од раскажувањето за исландските кралеви.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Кога стигна во цареви дворје Слугите го пречекаа сите Им раскажа за целата тага Имало бог да куртулам од мачната сага.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Не е кошмар, не е глума, ниту пак сага на самракот мој.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Цела ноќ Рада ја раскажуваше својата сага, до најситни детали. Искрено, без лага.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Никогаш нема да разбере никој, какво е тоа чудо што слухот за човечност за миг го умира, релативна е само глупоста на мигот и стихот кој таа сага за неповрат ја опишува.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Ќе можеа да ја раскажат најубавата љубовна сага за раѓањето на новата искрена љубов.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
