ржење (ср.)
Му се причинуваше дека се ближат и го демнат ѕверови. Го слушаше нивното блиско ’ржење.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тоа е џвакање со ококотени очи, со оптегнати жили на вратот, (ржење наместо говорење во таа краткотрајна и жестока битка со гладот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Дочу и едно сосема блиско 'ржење, веднаш пред својата врата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Она 'ржење сега беше доста далечку, но веднаш тука, зад штицата од вратата, некој збивташе, некој се гушеше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Она 'ржење, што можеше да биде само волчешко, се повтори малку од подалеку.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Лаењето, ’ржењето, квичењето, се пренесоа угоре по потокот. Можеби волците отстапуваат?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога запре дождот, Цанул излезе, и по некаков кучешки осет, се упати право кон лозјето; се допре до колибата, го залепи окото на прозорчето, ја виде кожата кај што прета, го почувствува нивниот здив, го наслуша нивниот глас, нивното 'ржење и збивтање, му удри крвта во главата, му зашумеа ушите, го грабна копачот и почна да тропа на вратата: ”Излегувајте, мајчето ваше!“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Тогаш дотрча и Чако и почна да лае. Туку, тоа не беше лаење, повеќе беше ’ржење, цвичење, завивање.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од говедската гробница се јави мукање и ,ржење на пцовисаните говеда и коњи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од утре ќе ја забравам вратата, ќе ги спуштам ролетните, ќе ги исклучам телевизорот, фрижидерот, машината за перење, ќе ги изгорам фотографиите, писмата и сите останати продукти на хуманизираната носталгија, ќе се соблечам и... ...во мракот, во молкот, ги начулам ушите, пуштам да ми се провлече 'ржењето низ грлото, нечујно газам по тепихот од трева, бршлен, од мравки и изгниени коски на жртвите, ги насетувам, од другата страна на решетките, преплашените контури на полуќелавите, бледи чиновници, го одбирам најмалиот, најизгубениот, веќе му го распознавам лицето што со мазохистички грч се ѕвери во мене, со побелените прсти го стиска работ од канцелариската маса, врз која лежи расфрлена хартија, избраздена со црвен фломастер, немарно се испружувам, токму до неговата нога, загризувам силно, под платното на пантолоните, под епидермот, но не дозволувајќи му на сечивото на забот да оди подлабоку, заплачува додека со јазикот нежно минувам по ранетото место, сѐ уште воздивнувајќи од болка го зграпчува црвениот фломастер, нервозно зачкрипува по хартијата... волшебниот лет на шарената топка или повеќезначност на современиот театар ...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
И наеднаш коњот 'рзна и му се поткина 'ржењето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сета врска ја сведовме на инстинкт, со наизменични периоди на сладострасност и ’ржење.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
И самиот тој во некогашниот живот беше негов лут противник – железен човек со челична маска место лице, низ која се пробиваше ’ржењето на разбеснетиот волк.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Преку ден, наместо зборови, од устата ѝ избиваше нешто како кучешко `ржење, а на полноќ нешто како кучешко цимолење.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Како да имав грутка во стомакот и во градите која стануваше сѐ потешка и потешка, и како што тежината се зголемуваше и ’ржењето стануваше сѐ погласно и погласно.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ноќта ме подразбуди некое тивко ’ржење и мачнина во стомакот.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Од време навреме допира остар заповеднички глас, коњско ’ржење и шлапање.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
