растргне (св.)
Но ќе патам ако ме сметаш за луд, за декадентен Дон Кихот на овој растргнат век.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Но - букетот беше растрган...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Растргнат од многубројните неуспешни обиди да направи слика, сликарот сега првпат осети нејасна радост од средбата со онаа непозната мома, која секое утро поминуваше со својот сад, му пожелуваше добро утро како на стар познајник и си одеше пак нагоре тихо, незабележано...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сите помислија дека пашините гавази, во тој миг, ќе ја растргнат со коњите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
На едно место во подот ги растргна сите пилотни и го отвори ќепенакот. Темничина и мраз.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сите се растргнаа настрана. Само Мира го пикаше лицето во дланките и плачеше.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Времето се растргна. Меѓу облаците почнаа да се откриваат сини небески бездни.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Зимоска волците го растргнаа Караман, знаеш, и сега сме само со едно куче.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Згрозена, таа неколкупати ја повтори сцената од селското училиште, каде жолтите пци,пред децата,ја растргнале учителката и деловите на телото ги развлечкале низ целиот училиштен двор.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Откако го растргна последното диво јаре на поило, дури отаде планина, се како опусте наоколу. неколкупати оттогаш се искрадуваше од својата јама, дење итро и претпазливо, ноќе скриена во мракот и послободна, но не најде трага на ниедно животно. млекото ѝ секна, лутите чеда, недостасани за крв, ја кинеа со гласни писоци.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ракија, збратимување, пак сомневања. Некои од дружината можеле да поскокаат и да го растргнат човекот со креста и во мантија под износениот кожув.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во 1738 година беше растргнат од кучиња во шума.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
И токму кога помислив дека вознемиреното јато ќе ме растргне, етерот го запара истрел.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Порано или подоцна, тие ќе ве согледаат такви какви што сте и тогаш ќе ве растргнат на парчиња.“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Само кога ја виде Влаинката Роса како заминува со своите пет чупиња, по чупињата петте гуски кои деновите ги поминуваа во дупките кај туланата, а зад гуските високото ковчесто старче што размавтуваше со рацете како со мотовила, и самата се расколеба и следното утро се најде крај самиот вагон, всушност, луѓето се растргнаа и ја пуштија до вагонот да може да си зборува со старецот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Не само сакањето на една личност, туку сакањето на животинскиот инстинкт, на простата безлична желба: тоа е силата што ќе ја растргне Партијата на парчиња.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тука Едо се наоѓа во еден напор од којшто му се чини дека ќе се растргне себеси одвнатре.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Кога ја видоа таа убавина, збесна тој пустината, главниот, ги растргна усните со кисела злобна насмевка, вадејќи ги сите грозни заби нанадвор а очите му светеа како на крволочен ѕвер.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Тие се растргнати помеѓу силниот нагон на нивните тигри, кои однатре ги раскинуваат, и силната желба да станат луѓе како и сите други.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Невидливо за останатите, не ретко се случуваше да помине покрај лешот на растргнат мајмун и пред забите на разџвакан тигар да собере мирно највкусен желад.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
