продолжение (ср.)
Идеите за полно отцепување на нашиот народ од другите балкански народи не се противречје на досегашното работење на нашиот народ за слобода, а само продолжение на неговото досегашно работење, врз еволуциона почва.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Беше најстрашно што во продолжение на целата година пред оној ден, јас, некаде потајно од себе, се ребрев постојано од нешто такво, дека не сакав да се обѕрнам наоколу, само за да не откријам нешто такво, да не ме убие нешто такво, зашто нема ништо покревко од она, кога човек ќе потера кон една страна со сите свои дамари, полетал натаму, нема ништо покревко од него тогаш, кога ќе погледне во своите нозе и кога ќе види дека коренот му е - разјаден.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во подножјето почнуваше рамницата што во продолжение на езерото навлегуваше нагоре чиниш длабоко под планината и натаму до оној издолжен рид што ја прекинува и зад кој се наоѓа неговата Брезница.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
На спротивната страна е некогашниот огромен кралски дворец, чие задно крило е продолжено во сферична линија, потоа романската асамблеа, во чие продолжение се издигаат десетина повеќекатници, поставени како на скалило една зад друга, во чие милје се наоѓа една стара црква од 18 век, историска романска знаменитост.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Уште ја гледам Сталиновата слика зад неа, како нејзино продолжение.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Карактеристично за нив е тоа што предимно нуделе раскази, а помалку романи во продолженија.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Знам дека луѓето од филмската теорија би сакале да мислат дека ВР ќе биде продолжение на филмот.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
3D ПРОЕКЦИИ Оваа техника во некоја рака е продолжение на претходната, со тоа што технолошки е уште понапредна.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тој самиот вели: „Поставувајќи си за цел да се најдам во Англија, сметав дека ќе попаднам не во некое непознато продолжение на младоста, туку назад, во колоритното детство, на кое токму Англија, нејзиниот јазик, книги и предмети му придаваа китнест изглед и волшебност.”
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Можам да си замислам како си ги вадам сеќавањата од зад уво и одеднаш пред моите очи излегува бифокален објектив (што зголемува и што намалува) и во долниот дел ја гледам моменталната виртуална стварност, а во горниот моите електронски спомени од минатото (се работи за виртуален теле-микроскоп и во продолжение ќе зборуваме за виртуалните објекти).
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
На нив ќе се навратиме во продолжение.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Nobel очигледно е продолжение на работата на друг дизајнер, кој бил оневозможен да ги направи неопходните исправки за да го ревитализира фонтот за дигитална сфера.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Сите очекуваа што ќе речам во продолжение: - Комунизмот имаше крајна цел да го заземе кај народот трајното место на религијата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Она што се случуваше беше само продолжение на еден процес што беше почнал пред години.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Додека пловеа по преполните тротоари, никогаш сосем еден покрај друг и никогаш не гледајќи еден во друг, тие водеа необична конверзација во продолженија, која блеснуваше и се гаснеше како светилката на светилник, ненадејно прекината од приближувањето на некоја партиска униформа или од близината на телекранот, продолжена неколку минути подоцна од средината на реченицата, потоа нагло пресечена при разделбата на договореното место, и продолжена речиси без секаков вовед наредниот ден.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Таквите инциденти никогаш немаат продолжение.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не знаеше дали станат, или седнат, да го почека продолжението на речта на Трим Тоска.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Кога влезе, тој се најде пред големата табла со клучеви за да го земе клучот од својата работна просторија која, во продолжение, имаше и мала библиотека, поврзана со депоата, каде што се чуваа сиџилите.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Впрочем оваа прикаска сепак, имаше продолжение што ќе ја исцели. ***
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Писмата личеа едно на друго, како да беа напишани во ист ден, а понекогаш како да беа продолжение, 100 и прво,од белградските разговори.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
