пријави (св.)
Во бараката на штабот, подигната во сенката на високи црници беше тихо, толку тихо да не се слушаше ни мува да брчне. – Значи, вие сакате да станете бригадири? ги прашаше по втор пат командантот, гледајќи ги се’ така потсмешливо или пак така им се чинеше. – А зошто не сте се пријавиле во бригадата од вашиот град?
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Везирот го испрати и овега и го пријави следниот: – Кир Герасимос, кир Дионисиос и деспот Јоакимос од Фанара, молат патријаршиски функции за деспот Јоакимоса. – Се знае – сто и шеесет илјади аспри – лаконски одговори султанот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Везирот го испрати Цреповиќа и го пријави следниот дипломат, со краток доклад што бара: – Шериф Абдула, пратеник од персискиот шах моли милост за сина му на шахот што се наоѓа како сужен кај нас. – Десет илјади златници – отсечно проговори султанот и ја заврте главата настрана, не сакајќи понатака да зборува со претставникот на победениот шах.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
На брегот на Босфорот им се пријави на гемиџиите и тие го пренесоа на другата страна; се распрашаа и го најде царскиот сарај.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тој носеше жолта акт - торба под мишка и замислено го слушаше забрзаното шепотење на онаа девојка што ги пријавуваше странките.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И се насмевна со темна пакост на усните: „Додека чекав да ме пријавите на уважениот началник прочитав неколку решенија на оваа маса. Дивни податоци и дивни бројки.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Можам да ве пријавам кај уќуматот24).
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Стражарот ги пријави и тие влегоа во канцеларијата на управникот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Почекајте малку! - рече стражарот. - Треба да ве пријавам кај управникот на затворот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Даночниците ни бараат да пријавиме и камили.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Си мислам, а не знам која мисла од каде ми се пријавува, од каде ми се прикажува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Достасаа во Потковицата едночудо луѓе, агенти, од Тополчани, од Прилеп, од Битола, и сите од ред го распрашуваа за Јована и за неговата придружничка, но најмногу, нив, железничарите ги товареа: зошто уште веднаш не го пријавиле Јовановото заминување?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ја стега и не ја пушта ни на попатните станици каде што автобусот запира за одмор, а не ја пушти ни кога стигнаа во Скопје, ни кога врвеа по улиците, ни кога дојдоа во интернатот; ја држеше и во канцеларијата на управникот на интернатот каде што татко му го внесе да го пријави.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
И го пријавивме, го запишавме Борче.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Пријавете се во Црвениот крст, ми велат, ама и за таму е доцна. Море ампа, море рампа!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Два пријавуваш, вели, а земаш еден.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дежурната ученичка веќе го пријави како отсутен и наставничката по историја го запиша во дневникот.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Откако се пријавив ме фати некаков чуден страв - или подобро да речам - некаква возбуда при помислата: Што ќе биде ако другарите ми се смеат...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
- Слушајте, имам еден френд, Србин, кој се пријави како Циган.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Си го утепав најдобриот пријател. Ќе ме пријавите?
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
