пригушен (прид.)
Сакаше да влезе во кругот и да им каже дека ќе се поправи но силите го издадоа и тој пригушено заплака сам и незабележан во својот заклон.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Илко се наведе, и ја исправи главата меѓу своите плускавичави раце, ја погледа во плачните очи, се разлигави и тој, и со пригушен глас, глас на човек што ја постигнал својата цел, рече: — Е, Дочко!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Пригушено плачеше... брачни води осветлени прозорци Ѕвездите не го привлекоа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тишина. Негде вон пригушен женски отпор.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Толе и другите го слушнаа неговиот пригушен глас — скоро шепот — „Али, Муто, ѓел, ѓел, чабук, ич бише јок (Алија, Муто, ајде, ајде бргу, ништо нема) Тие што беа поназад се исправија слободно и тргнаа со мало растојание, едниот понапред другиот поназад.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Се слушна пригушено смеење. Децата со родителите и мачката влегоа кај Митрови.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Кулминација... Г-дур Пригушена светлина.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Петер Рау, универзитетски професор по германска книжевност Бев обземен уште од првиот прочит на романот Времето на козите во ракопис и тоа не само од оригиналноста на својата тема, не само од длабоките мисловни и етички пластови, туку и од своето уметничко писмо, во кое се проникнуваат реалното и иреалното, историјата и поезијата, трагедијата и травестијата, стварноста и фикцијата, епското и лирското, онаа андриќевска меланхолија и онаа позната чинговска пригушена иронија, сето тоа амалгирано во една комплексна, уметничка и естетска целина... академик Георги Старделов, на промоција на романот Времето на козите во „Мисла” во 1992 г.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Пушење. Во оваа група спаѓа и Shoulder, како и Space (“крупен план на шанкот на бифето додека рацете од време на време ги преместуваат чашите, а пригушената конверзација се слуша од позадината”).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Беше петок навечер и некаде свиреше луда музика - флаути со треперливи јазици, пригушени труби што мјаукаа како улични мачки во февруари, грозничаво тргање и дрнкање, том-том, конга, и гонгови сите заеднички биеја со истиот пулс. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 178
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
- Скоро три години, - рече сестра ѝ, со пригушен глас.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Нејзиното се знае. Ќе самее до крај, крај Езерото, во пригушен довик на сите свои заминати, престорена во жив светилник на надежта на заминатите...
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Со тивок, пријателски глас, пригушен од невидливите солзи ми рече: - Оваа кутија е изработена од палестинските мајки со симболот на нашата Палестина.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Одговорот го задржуваа пригушените солзи. И тивкиот повик до Бога да ме варди!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Таа беше навлегла во некој пригушен, мистичен агол на неговото битие и со своето необично барање таа ги разбуди неговите скриени тајни, древни и несомнени верувања.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Се пробива низ неа, на ноќта светлост и дава, да не може црнината да завладее пригушен блесок на црното платно става.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
Запрашаниот се сврте кон својот другар, тивко го праша: - Ара, како се вика ова село? - Крчишта - одговори тој со пригушен глас.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
