преброи (св.)
Од сите преброени факти се гледа големата штета за нас Македонците од тоа што ние, или барем мнозина од нас, ги изедначуваме досега нашите интереси со општобугарските.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Беше тука повеќе од дваесетина дена, иако не беше во состојба да ги преброи точно сите оние безлични денови на чекањето.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мајка му и баба му ги честат, татко му разговара со нив, а Зоки ги пребројува подароците.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Денеска во училиштето се собравме порано. Коле нѐ проѕва и не преброи.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Помладиот му ги преброи парите и сакаше да ги стави в џеб, но постариот со црното брадулче, му ја тргна раката и му рече нешто.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ги симнаа на брзина дисагите, ги преброија жолтите, ги тргаа белите со кантарчето, и Јован ги поведе коњите, нарачувајќи му на Толета и Митра, „ако не се врата, делот мој, троа потроа да и го дадите на старата, да и прерани децата“. И се изгуби во темницата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Така рече татенцето и полека, божем пребројува стари прачки за фишеци, се сврти кон мене.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Му здодеа на Марко Проказник да седи и да раскажува па ископа од куферите прекуморски црвени чевли со дупченца и почна да ги пребројува запуштените плевни.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Бегаме и се пребројуваме, ама Горачинов ми го нема во бројот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Ги пребројувал своите луѓе. - Земете ги чеканите и лостовите. Ќе почнеме.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сепак лежев и повторно и пак повторно ги пребројував недостижните птици. „Знаеш за кого говорам.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Итар Пејо ги пребројал магарињата. Едно, две, три, четири, пет, шест, седум. Осум. Токму.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Дошол до некое место и си рекол Итар Пејо: „Море да не загинав некое магаре. Да ги пребројам.“
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Преброј ги да не речеш дека сум ти дал помалку магариња“.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Старчето нешто раскажуваше пребројувајќи на прсти, Сандре Самарија со почит ја нишаше главата пред неговата мудрост, третиот, Арсо Арнаутче, со преголеми очи ја следеше девојката, а мене ме обземаше желба да истрчам и да го зграпчам, да му ја забуцам главата во потокот: разлади се малку, стрико Арсо, имаш син на мои години!
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Знаеше само дека е неможно да се пребројат, а тоа на некој начин се должеше на мистериозната сличност меѓу четири и пет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ги преброи парите што ги имаше заштедено. Не беа многу.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Засекот што му ја претставуваше устата туку се отвораше и затвораше и сигурно тогаш ги пребројуваше купчињата или сламариците или огновите што везден тлееја, и пред да го пуштеа прстите од решетката ќе слушнеа како прашува Борис Биџов, тука ли е? Тука е! му велеа.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Некој имаше фенер, па така ги читаа и пребројуваа борците.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Сите имиња на жените од маалото ги преброја пред да се сети најпосле на моето.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
