пофали (св.)
Може тој да се пофали и со луѓе што сакаа духовно да се одделат Македонците од Бугарите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Комитетот може да се пофали и со поумерени раководители, но и тие мислеа оти спасението на Македонија е само во духовното обединување, па и господствување на Бугарите во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Дали можат раководците на движењето да се пофалат со успех?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сам ќе се пофалам: е патриот сум ти бре, кир Николаќи, не ја дадов на друг освен тебе што идеш во партијата моја.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Се пофали дека го сакаат жените и влезе внатре на дело да ни го покаже својот успех.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Е, гледаш. А јас ги имам, одново се пофали оближувајќи ги лепливите усни.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Млитавиот и сив општински писар трипати дневно ги ласкаше жолтите чевли, ги дуваше напудрените образи и уживаше во својата државна служба со каква во улицата можеа само тројца да се пофалат - тој, кусогледиот инспектор со несовитливи коленици и ќосавиот полн послужител во основното училиште „Вук Караџиќ“.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кај ручек време дојдоа и гостите, на чело со нункото Милоша, си поручаа од Митрините тепсии, ја пофалија Достината нова манџа и си отидоа да разнесуваат по селото за новините што ги воведува рожденката. ***
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Доста ги залага другите деца, а Митра им се пофали.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И му се пофали на Крчето. — Е, е, ата ќе ми те најде, токо ошче некоа недела! Коските ќе ти и сокрша!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не се знае, песната што ја прочитавте во почетокот не кажува, а ни луѓето не знаат, - но Луман сигурно имал во Брезница и друго и јатаци, зашто само по неколку дена разбрал дека Бошко се пофалил оти ќе го предаде на комитите.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сега знаеше дека горнопланинците, оние отаде нејакиот поток кај што земјата подѕирнува тап камен, не можеа да се пофалат со сит живот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сакаше да ѝ се пофали. Да сподели радост...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И навистина никој не памети да го видел или чул Аргира, да пофали некого или да каже барем еден добар збор по свршената работа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Денес учителката пак го пофали пред цело одделение и рече дека тој ѝ е најдобриот ученик.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Еден ден решија да се пофалат пред своите другарчиња.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- Знам и да го надујам, - се пофали Зоки, - види!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Е, немаме – признава Зоки. – Но повеќе ништо не можеш да се пофалиш.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Детето ги грабна парите и отрча да се пофали дека добило пари.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Кога инженерот се качи на убавиот бел коњ, командирот го пофали коџобашијата: - Аферим!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
