потсвесен (прид.)
За сето тоа време во училиште на часовите мислев потсвесно на тоа како се чувствувал татко ми кога видел дека сликата е преместена, дали се налутил, дали пак ја вратил на поранешното место.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Во сето тоа потсвесно сфатив дека мама и тато се отидени на работа и нема кој да ми помогне.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Од друга страна, не би можел со никој друг така смирено да пивнувам чај од шумски јаготки и речиси поспано да ги разголувам своите потсвесни гревови.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Човекот попусто се бореше, свесно и потсвесно, да го изгуби, да го уништи во себе животинскиот дел од сонот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сите потсвесни сомненија и притулени стравови што во неа скришум се напластуваа попладнето и полека созреваа.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Во таа смисла маратонските бакнежи во Kiss можеме да ги сфатиме како потсвесна реакција на ограничувањето на траењето на бакнежот со Хејсовиот кодекс во американскиот комерцијален филм, а насмеаниот егзибиционизам во Couch како реакција на неговиот пуритански дух.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Да, знам, тоа би било сосем потсвесно и не толку грубо, но просто малечка мислена супсидија во критичниот момент...
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
„Суперпроводлив Индикатор на Подсвесни Аномалии. Се употребуваа во војната за да се откријат подморници и за напипување на непријателски кибер системи“.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Зајакот се изгуби негде во толпата за да го најде својот мир во реонот на вецеата, каде што остави извесен прилог во вид на купче топчести и тврди фекалии, како потсвесна артификација на рогобатната уметничка случка.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Борбата, секако, е условена со историските околности, но тоа не е никакво оправдување за потсвесното блокирање на свеста и за претпоставување на фараонската историја пред демократската форма на општество.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Веројатно потсвесно, најмногу сакаше да се сеќава на деновите кога се запозна со својот сакан човек. Потоа и сопруг. Татко на нејзиното дете. ...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Ги разбирав неговите зборови, низ некоја потсвесна конотација, и како дискретен и тивок прекор.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Суштеството беше премногу запоставено, желно за мирен сон, гладно за духовна храна, премрзнато од студените погледи на Еразмо со кои секојдневно беше шибано, како потсвесна самоомраза, небезбедно од острите стрели на стравот на Еразмо, што напаѓаа со налет врз него секојдневно, згора на се, осудувано со самообвинувања поради немоќта да се сака себеси.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
И двајцата добро знаеме
на која жена мислиме
само јас отскокнувам кај неа
љубопитен и на вишини навикнат
не можев да си замислам
толку еднолично и неразонодено суштество
рамна снага рамен говор
несовршенството ме предизвика
потсвесно, како што обично се вели
правев трикови за забава на народот
покажував нови мустри
шарпи шешири шпилови
стапчиња топчиња кутивчиња
бели гулаби за бела магија
создавав драмски штимунг
го извлекував резервниот маж
последниот џокер
од мојот долг од што е дупнат
џеб, немав време за колебање
носев кружна насмевка
- рингишпил на лицето
каде јас, таму таа!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Мими ја опфаќа на заминување таа слика и не мисли ништо за неа, само е потсвесно сигурна дека никогаш нема да биде онолку лошо стара.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Потоа, прегрнати, сепак нагло излегуваат. Уметникот прави потсвесно гест како да ќе потрча да ги врати.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ќе ти ги претаставам нештата, менувајќи ја твојата суштинска мисла, твојата перцепција за животниот тек – објаснуваше старецот. – Во жената што ја љуби човекот, потсвесно, гледа потенцијален носител на неговото поколение.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Може ли поетот, откако ја запишал (или напишал) песната, да ја остави меѓу своите ракописи, да го одлага, свесно и потсвесно, речиси да го одбегнува, со години, навраќањето на неа, повторното читање нејзино, допишувањето?
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Потсвесно барав трнливи причини за да ја изневерам среќата, која или не ја заслужував или знаев дека не можам да ја достигнам (а и сенсот за тоа што навистина е среќа полека го снемуваше при помислата на индигнацијата кај луѓето, утилитарноста, хегемонизмот, ужасот и теророт во светов во кои сите ние преживуваме и меѓу себе се јадеме).
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
- Самата ќе си го ускратиш задоволството да не бидеш учесник во остварувањето на твојата потсвесна животна желба.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
