поткине (св.)
Ако ли пак си играла мајтап со мене, ќе ѝ го поткина вратот со секирата на прагот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Да те нема! Поткини си ја шијата! - му се развика Коле. - Пушти го, - реков.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Само да не е некој фукара работник, селанец, та опашките сечи, поткинувај колку што можеш повеќе — го утеши детето Толета и го стисна за рака.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И во смеењето шмрчка, а очите само му поткинуваат солзи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ама, тој никако не попушта. Ме стега околу гушата, ми го поткинува дишењето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме пуштија, а тој го отвори пликот, досието мое и почна да тревливи, да ги прекршува веѓите и да му се поткинуваат зборовите: марш, марш, марш!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе пречекорам двајца-тројца и ќе запрам со дишењето, ќе го поткинам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Да те нема! Поткини си ја шијата! - му свика Коле.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Бабата ја подава својата карта, наводно не стигнала да ја поништи, „разбијачот” го поткинува, полн со разбирање за тешко подвижноста и габаритот на госпоѓата во години... а таа под рака му ја подава на дедото.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
