полумрак (м.)
Почнаа да се гледаат двајцата во полумракот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го гледаше своето лице во големото огледало на ѕидот, мрак во полумрак.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Од полумракот, зад последните маси, келнерите со омраза ги гледаа.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се оддалечуваше од сипаничавиот полумрак и од сенките во него и копаше во себе, на чија страна е нејзината врела крв, сега, кога во исто време им припаѓаше на обајцата, на тој студен и благ Иван со долги нозе на јак ждребер и на исклештениот гамен и бог со жолти прсти од ефтини цигари, сега, кога претпоставуваше едно искричаво судрување и преместување, едно замрсено и нејасно зло.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Неочекувано од полумракот се најде во соба преплавена со сончева прашина.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Очевидно е дека штотуку се разбудил, ги протрива очите и се обидува да свикне со полумракот во собата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
...тој е во полумрак, до ѕидот, завртен со грб, делумно засолнет од масата со пепелник, кесе полно со јаболка и грамофон на кој се врти блуз.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
3. И пак доколку беше таа, Рубина Фаин уште еднаш излезе пред моите очи, излезе од ништо речиси од некаква линија на мрак и полумрак, слична на нејасен кораб што расне од точка и се доближува низ темни гами додека зад него, зад неговата сѐ појасна силуета, останува повидокот без привлечност и без моќ да предизвика генуфлексилност за осаменикот на крајбрежјето.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Долгите нозе во свилени црни чорапи застанаа пред него, во полумракот на собата во која беше заборавил да запали светло.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Навика да се биде во полумрак! Дволичност - малограѓанска мера за видливост! Во прашање ли е аголот на толкувањето?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
А во салонот на тој бункер за одбрана на сладоста, свлечена пајажина од свилени неглижеа лежи распослана по меките дивани и длабоки фотелји, а од салонот, неколку порти водат директно во гнездата на заборавот, потонати во полумракот и згуснатиот кич во кој се задушуваат будоарите.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Полумракот не му пречеше да ги препознае најупорните слушатели: продавачката што му го продаде првото пиво, најдобриот другар со кој се тепаше на игралиштето, девојчето што првпат го бакна, другарите – соучесници во првото пијанство и девојката што најмногу ја сакаше.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Потоа, кога веќе паѓаше мракот, отидовме во најбедниот дел од Виена; минувавме по полумракот на тесните улички, едвај се разминувавме со девојките во распарталени фустани, и со мажите во подеднакво распарталени алишта, кои им пристапуваа на девојките со предвреме огрубени лица, со шминка која само уште повеќе го истакнуваше грубеењето, со здив кој мирисаше на алкохол.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Грбот, задникот и бутовите ѝ беа добро исончани и темната боја од телото полека се претопуваше во полумракот кој ги бришеше рабовите на предметите во хангарот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Фили Мајлд влезе во германската пивница, каде што во задушливиот полумрак брмчеа дебели муви.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Во полумракот го гледа нејзиното огрдено лице и си мисли: - Колку е добра и мирна и зошто ли токму неа ја погоди шрапнел и толку лошо ѝ го огрди лицето?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во полумракот се откинува длабока воздишка и ја олеснува тагата и болката.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во сивкавиот полумрак близу до неа поминува носилката со ранетиот без раце и покрај него уште еден маж, со очи вковани в земја. Тешко се движи на патерици.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
