покори (св.)
142. Ханот Аспарух (ок. 644-701) со една своја орда дошол од исток кон утоката на Дунав и откако ги покорил словенските племиња и ги разбил Византијците, ја образувал првата држава на Бугарите на Балканот (681) со седиште во Плиска, којашто подоцна ќе ги проширува границите и врз поголемиот дел од Полуостровот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Турците видоа зорт додека да ја покорат Србија и името Србин означувало за нив разбојник.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тогаш ја дигна главата и со мирна решеност соопшти: „Сѐ е ова лага. Нема веќе да ви се покоруваме“.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Кажуваше брат му на Фета, страшен милет биле Маџарите... – А токму нив сака нашиот падишах да ги покори.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
А штом некој ќе се обиде да ги покори, тие се дигаат со оружје в раце и спречуваат секакво исполнување на царските закони во тој крај.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ја свршивте ли оваа работа, јас ќе ви дадам од моите чифлизи по еден, а кога ќе ги покориме тие сурови планинци, ќе ве направам нивни бегови до жив животи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Митко би ставил дрва, та тоа е барем лесно, но зошто да му се покори на еден Сашо, кој ни на школо не оди!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Покори се, Оче Симеоне, мислеше. Уште не ти ја одрале кожата, вепру.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Неговата четка со чудна леснина го покоруваше коравото платно. ...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но, кога виде дека со ништо не може да ѝ го покори срцето на саканата мома - нареди овој прстен да ѝ се однесе.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
ЛУКОВ: (Правејќи обид да го смири Младичот, да го покори.) Централниот комитет реши да премавне еден многу опасен предавник и изрод на нашиот народ.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
НЕДА: (Сета избезумена, му се покорува. Тој ѝ помага во тоа.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
МИЛКА: (Исплашена се покорува и, постојано гледајќи во Фезлиев, повлекувајќи се наназад, не го забележува Младичот. Излегува.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Охо... - Човечкото е во гордоста, во духот што не се покорува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо се покорува на повелбата, тој ѝ служи на идејата, на себеси, на другарите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тоа се молчаливи конвулсии на едно живо тело потстрекнати од глувиот инстинкт да се покорува на човековата волја дури и овде, во оваа теснина, каде што тлеат мртовците.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Затоа престанаа и се покорија на неговата заповед. — Добро, Толе, добро.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Никој не знаеше каде отиде пријателството, погледите, човечката убавина, добрината, Големата вода, сонот, желбите. Сентерлевиот рид, птиците, сонцето, какво е ова време без ветар, без дожд, што не зашумат светлите води на пролетта, какво е ова суво, јалово време, овој голем снег што ни ги затвори патиштата, оваа темница низ која миневме како сенки, непознати, оваа отровна прав во очите, каде отиде таа златна светлост од окото на Кејтеновиот син, каква е оваа лага што нѐ покорува, што нѐ разделува?
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Кога син му на Андона се побунил против ова женење, татко му кренал вила на него, и овој ја наведнал главата и се покорил.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Оние што му се покоруваа на челникот со лузна на лицето стоеја и чекаа немо крај спрегнатиот добиток во колилата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
