поднасмевне (св.)
Можеш да ги пцуеш, помисли, да им речеш дека се страшливци, дека се арамии, а тие ќе продолжат само да ти се поднасмевнуваат будалесто вака спитомени и, во најлош случај, само ќе те надополнат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тие му објаснија нешто набрзина нему, грабнувајќи по еден сосема кус миг да се поднасмевнат во таа своја разјареност, со една иста така разјарена, но и задоволна насмевка, како по некоја успешна експлозија, која и нив ги исплашила но и ги израдувала најмногу од сѐ, тоа траеше сосема кусо, а после сите се наведнаа и го слушаа, додека тој им зборуваше тивко, споро, но остро, гледајќи го секого од нив со еден светнат, жив поглед, кому ништо не му се прокрадуваше незабележано.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Ама не, - рече Претседателот. И, место да се навреди, место да се смурти, тој се поднасмевнуваше бледо.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Затоа и зајакот остана на белиот ѕид, таков каков што го нацртав, со дигнати уши и малку поднасмевнат.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
- Колку? - Се пазаривме и ѝ симнав на 500 драхми! Другата жена се поднасмевна.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Како да најде тиква печена. Ја гледа мината поднасмевнато, вели, и ја потклоцнува со ногата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се врти кон пенџерето откај што наѕира лозницата. И со затворена уста се поднасмевнува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ха, - се поднасмевна Илко пофаќајќи ја амајлијата, - да ме чува од зло...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Кала седна на столот каде што седеше докторот и почна да го жулка Илка по лицето и челото, да му турива со лајче вода во устата, да му ја поткрева перницата зад грбот за да му го олесни дишењето, но тој само ја погледна кревајќи ги очните поклопки со напор и при тоа како да се поднасмевна со крајчињата на устата, и таа насмевка му остана на лицето, згрчена, недовршена.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
- Во право сте, полковниче... му рече игуменот поднасмевнат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Кметот се поднасмевна и рече дека е тоа најскромното нешто што можеа да го направат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
- Потоа како да се поднасмвна и повторно ја погали: - А можеби е и добро... - рече.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Иако таа беше во години, изгледот нејзин ѝ беше младешки, очите полни со сјај и опчинувачки, лицето поднасмевнато и со дупчиња на образите; усните меки и сочни; само не му се допаѓаше што таа премногу го лепеше лицето со крем за да ги израмни неколкуте брчки на него, па некогаш му заличуваше на маска и ја тераше да го истрие со крпа или да го измие.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
„Токму затоа“, рече поднасмевнувајќи се за првпат Владе, „токму затоа што им направил, што им соградил и што им дал“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И трите жени отспротива останаа на местото поднасмевнати и среќни што можат да видат вакво чудо - Џорџ и Жабе да се подбиваат со добротворот Симон Поцо, важниот писател кој малку- малку па нешто на машина пишува истопорен на балконот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
„Каков процент?“, се вомјазив јас. „Процент“, се поднасмевна со наместена наивност, Пере. „Процент од продажбата“, рече. „За тебе, за в џеб“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
„За тебе или за малиов?“ се поднасмевна човекот со лузната и за првпат откако седна на масата погледна директно во него. „За двајцата“, се искези братучедот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
„Ми фали лето. Ми фали море“, промрморе, сега поднасмевнувајќи се.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Се поднасмевна, задоволен од она што го прочита – ракописот беше читлив, а зборовите јасно и верно ги пренесуваа неговите пораки, токму онакви какви што му беа во главата додека ги запишуваше.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Шо ни фали сега?“ рече Таки благо поднасмевнувајќи се.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
