повелник (м.)
При згоден случај ја советуваше. Ѝ говореше не повелнички, од високо, туку едноставно, загрижено. И никогаш пред други.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Направи движење да се повлече, но... Што има?... - праша пак таа повелнички, неотповикливо.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но старецот е упорен, не попушта. - Влези, повторува повелнички.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тогаш бедниот Франц, уволнет народен учител, станува во очите свои трагичен херој, борец за народна слобода, на пет илјади повелник.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
