плапоти (несв.)
И кога се насити секој, со децата смеа почна; плапотеше сешто.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Оганот, распален, плапоти; борина — куп под огништето; светелникот веќе го исправиле и куќата ласнала.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Откривајќи ги куќите, студот сѐ повеќе и повеќе навлегуваше во покриениот, но одграден простор и огнот мораше да плапоти без престанок.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И додека тој го сучи пагурчето и молчејќи претура низ главата, легачот поставен сред одајата, шумно плапоти.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Зашто дечиштата, колку ќе имаше насечени дрва, толку ставаа во пампурите, за да им плапотат.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ако не плампоти ламариненото ќумбе, го разгорувам со неколку дрвца и се нурнувам или во учебник или во книга или запишувам по нешто во Дневникот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
