пиштење (ср.)
Ја одведоа, потоа собата му стана една огромна челуст полна со неподносливо пиштење на тишината.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Дотогаш намовнатите дремливи мисли се апеа под неговото теме во врела темница; нивното долго и продорно пиштење избиваше во остри бликови низ ушите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
На крајот со пиштење ќе прснеш да бегаш низ врата, надвор.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И јас со пиштење му се откинувам и се измолкнувам надвор. И ноќта пак ќе ја преседам на скали.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со пиштење ќе ги разбудам жените и мажите да ти го ископаат и другото око.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пиштењето на несреќникот мина во бескрајно офкање.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Му се чинеше дека точно знае како изгледа да се седи во ваква соба, во фотелја покрај запалениот оган во каминот, со стапалата на оградата и со чајник закачен на куката: сосем сам, безбеден, без никој да го посматра, без глас што го следи, без секаков звук освен пиштењето на чајникот и пријателското отчукување на часовникот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Обредот беше прекрасно изведен, токму како во еден за мене познат опис на обредот: „Заумниот крик на бабарите (О,о,о!!!), пиштењето на гајдата, силна бучава на обесените ѕвонци и клопотарци и рафалниот татнеж на стаповите од вратата го најавуваат доаѓањето на поворката.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
