пише (св.)
Не ште пишеше перо ми с крваво мастило, немаше да ви опишам наше тешко време!
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
МИТРЕ: Слушај, синко, штом ќе појдеш во Америка, во вилаетот што ќе те однесе компанијата, веднаш пиши му едно писмо на кумот Донета и кажи му сѐ кој си и што си.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
БАБА АНЧА: Господ за грев да не ми го пише, ама ќе говорам.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Штом ми пишете да си дојдам крилја ќе си ставам и веднаш ќе се најдам овде кај вас.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Кога ми го прати писмото за да ја земам, а тој пес ја одвлекол дома си и таму ме рани, ми пиша дека ја држеле под клуч... (се бара во пазувата и вади писмо).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Нито писмо праќа, нито сам се враќа, само ми го прати својто бело коњче. На коњчето седло, под седлото писмо, во писмото пише: „Омажи се, Маре, омажи се, Маре, и јас се оженив, и јас се оженив за црната земја, за црната земја, за Македонија, за Македонија, земја поробена.“
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Таму се вее крваво знаме, на знаме пише: Смрт на фашисти.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Токо, ако му е пишано, може и да се стори. Она ми е нешчо и сој, да а обидеме.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И ете, уште на Петковден самиот тој отиде на панаѓур во Бешишта и пиша на рабош 10 товари жито, 18 овци, 22 јагниња, одделно што собра три лири и черек готови пари, толку зеде за брашно, волна, сланина што собра од селото за новиот манастир и го продаде тука в село.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А кога еднаш мајка ѝ рече дека кој ќе научи писмо ќе може да му пише на тоа момче што го сака, таа се зацрвене до уши, избега од рацете на мајка ѝ која сакаше да ја избакне.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Им пристапија гласници на сите бегови што не беа во Прилеп и Скопје, на тие што беа тука усно им го соопштија денот на тргањето уште пред цел месец и сите се зафатија здраво на работа, бидејќи така им пиша самиот калиф Сулејман.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И почна во тој правец да дејствува кај буљукбашијата. My го образложи овој план, и овој се согласи, толку повеќе што и неговиот паша од Скопје му пиша бунтовниците живи да му се испратат, до колку ќе се предадат живи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Неговата слабост кон жените не му се пише за тежок грев.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Пиши им на твоите да ти пратат пари“.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Збогум, другари и среќно! Пишете ми!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Збогум Карамба-Барамба, и биди весел. - Збогум и пиши ми, - ми ја подаде својата рака Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Ако оздравам, ве молам, пишете ми да знам каде сте ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Пишете што ви треба! Братски и другарски поздрав Тале.“
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Ајде пиши да те видам! - Јас тоа лајно не го знам.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Ќе ѝ пишам да дојде. Ќе ја пречекам в село, а довде ќе нѐ донесе шумарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
