пеперутка (ж.)
Да го гледаш и да го молиш и да те моли и двајцата раце сте престорени само да молите нешто да молите Дур да слета морна пеперутка и да те гушка и ти да ја мачиш и ти да ја убиеш со едно молчење на сите камења брат да им бидеш и да гледаш како нестануваш полека кожата како ја пробиваш од себе во попладнето од попладнето во припекот како се сокриваш и пак легнат точно кај што си да се најдуваш и да молчиш.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
И малата Весна како пеперутка во белото фустанче.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Првкањето пак се повтори. Тоа беше една мала мирољубива пеперутка.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Под звуците на неговата волшебна виолина тонат во сладок дремеж бубачките, пеперутките, шареноглавите цветчиња и сиот мирен полски свет.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Од темнината на отворениот прозорец извираат ситни мушички и пеперутки.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се упативме кон тополите. Билјана веднаш се развесели, како пеперутка потскокнуваше и сакаше да ми се откачи од раката.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ја спуштив Биле на тревата, а таа како пеперутка, со раширени раце, полета кон својата праска. Тргнав по неа.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Никого не чекам, - рече Белото. - Пчелите, пеперутките и луѓето ги чекаат моите цветови.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Личеше на бела пеперутка што се метка низ зелена трева.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Што признава оваа непрепознатлива пештера со подземни сонца, Овие пеперутки веќе што не распознаваат светлина, Што сака да каже мирисот на ова осамено стебло што гние?
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Ѕидниот часовник – предел во кој да ги откриеш тајните лузни на душата; песокта што ги покрива невратените; првата насмевка што се раѓа во крошните; полноќната птица што избега од библијата; прекрасните дождови што патуваат од праискони и чекаат пред портите на пролетта; пеперутките што во својот лет го пишуваат името на мојата татковина; `рѓосаниот меч на воинот; исчезнувањето на зборот; тревата весела како детенце пред да му облечеш кошулка по бањање; ноќта во која исчезнаа светулките и се скрија меѓу цветовите на сината вазна; бесконечните надоаѓања на болката и на огнот,
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Кога да погледнеш на пладнина во август. - пеперутки што наскокуваат од изгорената трева, - детенце што си заспало среде пожолтени цветови, - ждребе со испружено јазиче што ги моли небесата за дожд Кога да погледнеш на пладнина во август.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Црвените букви со кои беше испишан ѕидот се престорија во пеперутки, големи, чудесни, нови пеперутки, од Антарктик долетани.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- А потоа, другар? - Што потоа ? Така освежени, секој ќе облече костум сошиен по негова мерка, чевли лукс, на врат вратоврска или пеперутка и на прошетка по Атина или во кафеана на кафе, чашка “Метакса” или “Узо додекато варели”.13
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Со орел од ноќни пеперутки, мртвата божица бара опстанок во сонот – градител.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Стада млади се влечат низ градовите во бесцелна потрага, надуени ларви што никогаш не ќе се осмелат да станат пеперутки.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Танцуваше како пеперутка, лесно, предадено,како да е сама во средината на салата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Околу главите пак ни се враќаат венчињата од пеперутки.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој трга, јас тргам. Околу главата ни вртат венчиња од пеперутки, а јас само зборувам, не му давам време.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Надвор немаше голема круша што поигрува на ветерот, ниту направа слична на пеперутка.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
