партија (ж.)
Ако е така, ќе приговори бугарската партија од Македонци, тогаш што означува црковното прашање, во кое Бугарите и Македонците одеа рамо за рамо и последниве се викаа и работеа со името Бугари?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
63. Како и на други места во книгата, Мисирков и овде му ги припишува на бугарскиот народ „глупостите“ што всушност ги правеле неговите претставници од разни партии и влади, на чело со кнезот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Штом македонската интелигентна емиграција се состои главно од такви лица што си ги имаат соединето своите интереси со Бугарија и се оближуваат околу бугарскиот кнез, којшто по ќеифот си ги клава и си ги симиња министрите и којшто може да постави за министри не само луѓе што имаат малку популарност сред бугарскиот народ, но и такви што воопшто немаат партија и се „независни“, т.е „и тука го клаваат и таму го клаваат”, – штом имаме луѓе што мислат оти главното достоинство на човекот е не чесно да му служи на својот народ, ами да итрува, т.е. да лаже и десно и лево, – тогаш природно е оти новото течење во развивањето на националното самосознание на Македонците нема да сретне поддршка во нашата емиграција во Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Го заборави ли ти тоа кога ме викна владиката грчки, ме благослови и ме нарече кир Ристаќи за тоа што се определив за грчката партија?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
РИСТАЌИ: Да дојдеш во мојата партија и да се наречеш кир Илија.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ха! Си стоиш ли на зборот да дојдеш во партијава моја? Да станеш Грк- кир Николаќи!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Зошто измолче за сѐ, зошто... Тогаш се совпаѓаше и твојот прием во Партијата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не знам дали тоа старче припаѓаше на некоја партија, но тој говореше за Виетнамците и пламено ја бранеше нивната борба.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но го слушав гласот на партијата и го предадов.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ме повикаа в полиција и ме обвинија дека сум се поврзал со комунистичката партија. Реков дека не е вистина.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Јас по налог на партијата потпишав во 1936 година.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Партиите течат прилично изедначено. Играме во тишина, и никогаш, за сето време, јас не те гледам во собата за време на играта.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Кога Петар Бем ме повика утредента да дојдам на партија шах, ти ја држеше десната шака во левиот џеб на неговото палто.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Следната ноќ, по долга и жестока партија што завршува реми, додека ги одбројувам секундите до заминувањето, трудејќи се да не гледам во тебе, го слушаме неговиот спокоен глас: - Марија и ти. Знам за вас.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Главно ја учиме историјата на сесојузната Комунистичка партија на Болшевиците СКП(б).
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А од 1 до 23 јуни, истата година, во Москва престојува званична делегација на Владата на ФНРЈ и е потпишана декларација за односите меѓу Сојузот на комунистите на Југославија и Комунистичката партија на Советскиот Сојуз.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Целото Политбиро, вели Оливера Поточка, а имаше и претставници од сите комунистички партии.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој ми се насмевна, ми намигна, и предложи: - Ајде да одиграме една партија шах.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
После одиграната партија пинг-понг, ми кажа дека потпишал за Легијата на странците.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Дотогаш партијата мораше да го подготви народот за мирното уништување на козите, да ги спречи сите спротивни намери.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
