памти (несв.)
Август нема да биде заборавен, оној Август од Виена луѓето долго ќе го памтат.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
дрво удрено од ровја, црно и го фаќам в гуша и го стегам колку што можам, а тој само потклекнува и кркори,
небаре да брбори во вирче вода, пушта шапки и очите му
излегуваат надвор, ко откатени ореви, бамуја, и потоа
памтам само дека ме удри нешто по глава, и ми скрцка
нешто во главата, мислиш некој џам ти се скрши во главата и после, кога се освестив се видов бос, ми ги собуле
чевлите и чевлите ги видов на нозете од старшијата, оти
после многу денови ме тепаше, ќе ме потепа, потепа, и ќе
си фати настрана, и ќе се погледнува во чевлите, во ботушите, ќе се кочопери, ко петел на буниште, ама нема
веќе што да ми земе, може само животот или калта од
под ноктиве да ми ги земе, и сега еве се дотркалав и до
ножот од брат ми...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го памтиш ли Јован? Нумо климна со глава.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Памтам, ланската година беше, некаде на Грамос, командирот на четата на сите девојки им даде по парче сапун што го имавме запленето претходниот ден.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Добро, па како сакате да ви одговориме на факти кои вие сами ги засновате на филолошките безумства на Милоша Милоевиќа: дека Балканскиот Полуостров уште од памти век бил населен со Срби а само 200 илјади Бугари - Татари дошле и ги побугарчиле Србите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
АНДРЕЈА: Не памтиш? А, војната ја памтиш?
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
АНДРЕЈА: Е, па тоа е. Никој не памти. Нова треба.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Памтиш, на Трајко барабата? Свето кимнува со глава. Абе, умно, учи да биде поумно.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
АНЃЕЛЕ Ќе се напиеш нешто? ДИМИТРИЈА Пиво. АНЃЕЛЕ Ме памтиш? ДИМИТРИЈА Не. СЕ ГЛЕДААТ.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ме памтиш? Возев нов црвен форд ескорт. Сите тогаш возеа канти. Ми го удри пикот.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
- Да, се сеќавам – излажав. Оти всушност не се сетив дека таа тоа ми го раскажувала, туку убаво памтев дека на тие теми разговаравме со Игбал кога летавме со килимот.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Во времето кога 988 (поради капацитетот на централата) беше невозможно да се добие, само тој ги памтеше бројките на девојките.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Во еден миг, не знам од каде, од која посока, од која висина, или од која длабина, повторно го чув гласот на пријателот: „Памти ми ја думата; Внимавај на чумата“.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Пријателот ќе го заврши својот совет со сентенцата: „памти ми ја думата: внимавај на чумата“.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Мавни ги, откачи ги, дефјосај ги, притоа имај на ум, памти ми ја думата: внимавај на чумата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Можеби и не памтеше дека пред ручекот многу се лутеше.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Никој не памти точни зборови.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Нема што да памтам цел живот, ќе заборавам уште утре. 90" Морам да си легнам да спијам.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ги памтиш само моментите на среќа, љубов, задоволство, радост...
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Ги памтиш необичните нешта
твојата лична мнемо-поетика е тренинг
секојдневна вежба
на „јас сум“ и „јас не сум”.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
