ојари (св.)
Во дни, нејаки од жештина за да се скратат самите себе, козата на некој железничар, ојарила на среде улица животинче со две глави; на стаклата на градската аптека се појавила богородица, гола и со шашливи очи; еден старец по трет пат се разбудил во својот живот со млечни заби.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Според податоците требало да има – шеснаесет кози. По пописот една од козите се ојарила...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
