особеност (ж.)
136. Таа задача би можело да ја исполни западнобугарското или шопско наречје, да не беше малку распространето и со многубројни оригинални особености што се немаат во другите наречја во Бугарија, Тракија и Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
При решавањето на ова прашање не треба да се забораваат и следниве прашања: кои наречја од српскиот и од бугарскиот јазик се признаваат за најтипични за овие јазици и кои нивни особености се признаваат за најкарактеристични за едниот и за другиот јазик?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Дали македонските наречја имаат свои општи карактеристични особености што се немаат ни во српскиот ни во бугарскиот јазик?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Гледаме дека Кауцки, претендирајќи дека и натаму го брани марксизмот, фактички прави чекор назад во споредба со социјал-либералот Хопсон, кој поправилно ги зема предвид двете „историски конкретни“ (со својата дефиниција Кауцки токму се бие шега со историската конкретност!) особености на современиот империјализам: 1) конкуренцијата на неколку империјализми и 2) преовладување на финансиерот над трговецот.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Бидејќи политичките особености на империјализмот се реакција по сета линија и зајакнување на националното угнетување во врска со гнетот на финансиската олигархија и отстранувањето на слободната конкуренција, ситнобуржоаско- демократската опозиција спроти империјализмот се појавува речиси во сите империјалистички земји во почетокот на XX век.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Го подвлековме укажувањето на „здружените“ банки, зашто тоа се однесува на една од најважните карактеристични особености на најновата капиталистичка концентрација.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
— Како саморазвивање на самите поими, како логичко раздвојување на единственото, како повторно воспоставување на неговите спротивни страни, појави, особености, итн. — но не како воспоставување на старото единство, туку како нешто ново и на повисок степен подигнато.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Таа е и тоа и нешто спротивно, но не нешто спротивно „однадвор“, не како проста и мртва негова разлика, туку како негова жива спротивна страна, појава, особеност, суштина, итн., којашто и го обусловува.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Вакви особености не можев да забележам кај мене секако затоа што бев зафатен со другите и премалку се контролирав, кај Димка, едноставното и глупаво момче и кај полугладниот, издрпан студент, апсен на првиот ден Велигден, кому зад грб му се потсмеваше дебелата жена на инспекторот, покриена со голема сламена шапка и слична на отровна печурка.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Можеби малку невообичаено, но пражани имаат некои свои особености да собираат многу значки, кои се продаваат на секој чекор, и да пијат пиво со сендвичи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
8) Напишете две страни (или повеќе) некој драматичен исечок (дел од приказна), служејќи се со предмети, предели, временски состојби итн., за да ги истакнете особеностите на двата карактера, како и односите меѓу нив.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
И уште една најисклучителна особеност на староегипетскиот јазик е важна за правење споредба со работата на сонот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
За нив, со поимот култура веќе не треба да се потиснуваат предрасудите и незнаењето туку, во нејзината несведлива особеност, треба да се изрази единствената душа на народот чии што чувари се тие.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Додека останатите мислители и поети ги величаа мистериозните длабочини на германската душа и настапуваа како рушители на универзалното, тој се осмели да изјави: „Сеопштата трпеливост најсигурно ќе биде достигната доколку го оставиме намира сето она што ја создава особеноста на различните човечки единки и различните народи, сè останувајќи убедени дека дистинктивната црта на сето она вистински вредно се содржи во неговата припадност на целото човештво”.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Стилистичка особеност на неговите книги било декорирањето на некаков условен простор, исполнетост на текстот со оние карактеристични детали, при кои светот оживува.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Не само секој вистински прекршок, туку и секоја ексцентричност, колку и да е мала, секоја промена на навиките, секоја нервозна особеност која би можела да биде симптом на некаква внатрешна борба, непогрешливо се открива.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Стојан Христов ја раскажува својата лична приказна со едноставност и интима, со понизност и со висока моќ на памтење, со исклучителна особеност и трогателност, нешта кои што на оваа книга ѝ даваат посебно значење и ѝ обезбедуваат високо место во современата автобиографија.”
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Народниот гениј, на инаетчиите често им дава животински особености, па неретко, за некој инаетчија ќе каже дека е магаре, то ест дека се инати како магаре на мост.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ликовите ги откриваат своите карактерни особености сообразно со развојот на драмското дејствие.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Во писмата испратени еден на друг, со најгрди, најнавредливи зборови, си ги исцртуваат и карактерните особености и творечките можности.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
