они (зам.)
По нешто поправија и во дупчињата тесни катран намачкаа они.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ми се чини оти они не се прави и ете зошто: Во новата книга се зборува, вистина, и за отцепување и за соединување, но за отцепување од тие што сме веќе отцепени и со кои никојпат не ќе ни дозволат да се соединиме, а за соединување со тие со кои сме морално задолжени да се соединиме и со кои соединувањето е возможно.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Господ на тие таквите му навева добри друшки, па и они си поминуат поарно од другите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ошче јас не су ја видел арно, та они да ми се ѕверат во неа!“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Они се божилак, они се прснати капки од врв на земјата па за облаците врзани. He ќе ги заглушат во мене нивните стапки ветровите кон заборав забрзани.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Беше подготвен за средбата, што беше подготвен целиот тој ден, уште штом ги догледа оние лески напред, зад нагорничавата голина, во кои се забиваше крвавата трага.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Му беше мака што мораа да го извалкаат и него со уште нешто, оние двајца таму.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
— Не ќе бидат они, Ѓуро. Мене не ме фаќа умот тие тоа да го сторија.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И кога ќе биде целиот народ готов да загине за своата слобода, кога ќе биде добро наоружан, ќе му дадат, пак они, знак и во еден час ќе се дигне и ќе и истера Турците од нашата земја, да си одат во Анадол откаде шо дошле пред петстотини години.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Времето по Њутн или Милтон, времето на владеењето на Вилием Орански во Англија, потоа оние неколку десетлетија пред француската револуција - сето тоа има директно влијание врз вашите филмови.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ниче ги разликувал уметниците кои создаваат од чувство на внатрешна исполнетост и оние кои создаваат од чувство на ограниченост, то ест, максималисти и минималисти; во оваа смисла, Бојс однатре бил минималист, а однадвор максималист.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тоа пак они Да го грабнат тоа Што го сонив. бессоница Затвори ги очите: Скрбно.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Анте Поповски во „Две тишини“ ги цеди од себе токму оние капки што ѝ недостасуваат на реката да се излее, токму оние капки кои се исушиле во мислата пред да се прелеат во зборот.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Уште во оние, најубави години, јас требаше да го видам дефектот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Дедо Боже може вода да им носи на типоиве затоа шо они со еден лаптоп поише знаат од него.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Колку мужи и жени после 30 години брак благодарение на фантастичната Клеопатра открија дека нивните брачни партнери ги варале цел живот, а они биле заслепени овци.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Никако не смее да се прифати познатата максима „Не можат они да нѐ онадат колку што ние можеме да издржиме”.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
