обуе (св.)
Ама сто пати сум ти рекол, отворај очи кога ми обуваш чевли, фати ги убаво, со дикат, за топуци, а ти, трап, одозгора! Тоа ли е ред?
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Крчо си затера свој живот. Со платичката од шеесет лева месечно се облече „по френски", се обу со офицерски чизми, та дури имаше пари да и купува, сега слободно, на Нешка што сакаше.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И затоа Митра се „поткршна"; си обу нови калци, нови чорапи, опаша нова фута, си го врза кадифеното гушалче; ресениот ќилим го префрли преку глава, ги растресе цулувците, ги поначешла кркмите и отпред дојде променета, макар кошулата да не ја смени.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Нејсе, — вели дедот Петко. — Дури да и нараниме маските, да се обујме, да се замиеме образ, па шо се вели, дури да поручаме, и времето ќе дојде за одење.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тоа утро Никола стана рано... Си ги обу сините потури7), ги навре чевлите, го облече црвениот со срма опточен елек и ѝ викна на Султана: - Султано!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Знам, ги бара чорапите. Нови беа и од чиста волна. Трча боса, нема што да обуе.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Боси биле. Нозете им премрзнале. Немале што да обујат.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Брзо се обу. Мајка му му потури да се мие.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Трајче ги обу шиените штавени жолти опинци, се поздрави со чичко Талета, го јавна коњчето и тргна...
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Му го собу чорапот, му ја изми раната, ја намачка со јод, ја преврза со завој и му го обу опинокот.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Знаеме, вие не можете сите да нѐ обуете и да нѐ обезбедите со она што ни треба.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Натпревар на спанковците На париските часовници веќе е седум но Жан Жак не сака да стане, да се обува, да се мие. Жан Жак во ова утро главата под јорган ја крие.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
- Ни за иљач, - рече Котевица, - Кој обул чевел та на боја да мисли, туку да побарам.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Беше обул едни нафиксани кондури и тропка по камењето. А кондурите светат. Огледало.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Шута, целата сум исшутена, не знам што да правам. Не знам што да облечам, што да обујам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Е, затоа - го пресече Пандо - ние први го облекувавме нивниот шинел, ги обувавме нивниот цокули и на капите го носевме нивниот знак.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
На војниците, лошо хранети, лошо облекувани и лошо обуени, во опинци, повеќе им се исплатуваше да останат во населба и како знаат и умеат да доаѓаат до храна, топла облека и покрив над главата, а офицерите, повеќе политичари одошто војници, место да поведат сметка за војската, сѐ преземаа за да ги уништат Началствата, она во Потковицата и од околните села.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Обува нараквици и само зборува, ми кажува, ми го зема вниманието.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Излегува мајка од дома: обула некои влечки набосо, ја врзала шамијата под гуша, и речиси, од место подлетнува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некако зловолен се обував. И другарите беа такви.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
