најрано (прил.)
Така христијанството и писменоста кај нас Македонците се имаат зафатено најрано од сите словенски народи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Озгора од куќата своја, го гледаше сето село како на дланка, гледаше сѐ што се случува во него: во која куќа наутро најрано станале, во кој двор се трча да се фати кокошка за колење, кои жени, уште недорасонети се караат преку плотовите; кои луѓе не си ги користат домашните алиња, туку клечат зад копите и гаждарињата во дворот и бавчите; кој уште пред да зазори, како гробник, како волк, бега од некоја куќа и се провира низ плотовите за да не го видат кај која ороспија преспал ноќеска; на кои чардаци што се суши; која се потпалила, која се препокрива, која се довршува, кој последен излегува од кафеаната и го бара патот за дома, кој влегува и излегува од селото: за добро, за лошо.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Се фалевме: кој подалеку фрлил камен, кој има побрз коњ, чија крава прва се отелила, чие теленце е поубаво, кој може најдалеку да скокне, чиј петел најрано пее и слично.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
И затоа глогот е благословен од бога најрано да цути и да има убава миризба.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Најрано е ова овде, во аголот, црква.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Мислев на беспомошноста, како на едно од најрано осознаените чувствувања во животот и на тоа дека и покрај сите подоцнежни искуства беспомошноста останува нашата најчеста придружничка. Затоа и го избрав молчењето.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
„Нели, најрано созреваат оние плодови што ќе из'ртат на највисоката гранка и на најпогодно место за да можат да му се изложат веднаш на сонцето?“
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
-Но притоа треба да се има предвид дека плодовите што најрано втасуваат најпрви ќе бидат и обрани.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Таа се беше омажила најрано, букално од школска клупа, место на летен распуст, на трудничко боледување.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Зборот маало, мало (со потекло од арапското mahalle), ќе биде забележан како една од најраспространетите и најрано запишани заемки, која се употребува и во денешни дни.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
