нацица (св.)
— Нешка се нацица убаво и ѝ се насмеа уште некој и другпат на мајка си.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Невина, над овие високи брегови самување заборавена, извади ги дојките сѐ што гледаш добрина да го нацицаш.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Кога јагнето се нацица, Бојан ја пушти овцата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А пијавиците откако ќе се нацицаат од крвта, ќе се подујат и ќе паднат на перницата од татка. 38
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Да не може невеста да извади боска надвор, да го нацица детето. Џандарите зркнале како пчишта, лиги им течат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Оној што се обидел да ги надвика уште лежел на грб. Полека заспивал. Се смирил како да се нацицал хашиш.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
