наспие (св.)
Горо ле, горо зелена имаш ли сенка дебела да легнам да се наспијам...“
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Утрото, наспиени и одморени, децата излегоа од стариот вагон и со вреќи на грб заминаа негде во градот што се будеше.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
сите почнавме први, вели Силе Плевнеш и едната рака си ја потклава под главата, си прави визглавје, сака да спие, и така ќе се умира, вели, барем наспијан да умрам, далечен е патот до небото, треба одморена да ја пуштиш душата, а јас ништо не сакам, вели Стеван Докуз, само да се најадам, до гуша да се наѕидам и пак почнува да цимолка и да си ги голта солзите, искрен е Стеван Докуз и во плачењето и во јадењето, никогаш не му било доста јадењето, ламја е Стеван Докуз, машина, чапја, коза пропрсната, е што да правам кога мислата само на тоа ме тера, вели, ќе се сетам на шумата наша и пред секое заспивање си мислам колку би било добро и шумата да се јаде, да можеш ко коза да ѝ влезеш, од Зајгазица, или од Чучка, или од уште подолу, од Задмартинец и да фатиш да си кубиш, да си брстиш, со ред, стрижи, кастри, наполни го мевот, напиј се вода и легни си под некоја најширока бука што ќе те павка и ќе те брани од мувите и од сонцето, а кога ќе огладнеш пак стани, и пак брсти, стрижи, мели ко гасеница, 120
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А единствената нивна желба е да ги остават да се наспијат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Не, нормално е. Вечерва порано да легнеш“, вели „да бидеш наспан“, се смее. „Што е смешно, мамо? “ запрашувам.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Сигурно се наспавте колку што треба по долгиот и напорен пат!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
- Се наспав, добро се наспав. Никогаш така не сум спиел.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Што е најважно, се разбуди со чувство не само дека се наспал туку и дека се преспал и со копнеж што поскоро да излезе од постелата.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Утредента се разбуди наспан и расположен да го тера денот во духот на поговорката „Пуљи си работа“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Друг генерал, член на највисоката команда, кој одморен, наспиен и сит на коњ стигна преку југословенска територија, наредил без одлагање да се оди во напад.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Првпат тој е наспан и се чуди за тоа што никој не вика, не наредува, нема истрели, туку само шум на планинска река...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Каде да ја најдат? Па таа цело време се крие по планињето и само ноќе поминува низ селата колку за да се најаде и да се стопли и наспие и тоа секогаш го прави скришум од народот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Не молкот, ами душата и духот владеат со нејзините мисли и со чувствата на сите и кај сите одделно истиснува спомени, сакања и присакувања и така занесени го забораваат барем за миг болното стегање во стомакот, влагата и студенилото, печењето на плускавците, болките во нозете и рамењата и неотстапната потреба да се наспијат...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
