мрази (несв.)
149. Сите го мразат Волкашина за неговата улога и влијание врз Уроша, но царот му верува, македонските големци: 70 кралеви и банови, според народните песни, му веруваат и му даваат 70.000 војска со нив да умре на Марица за царот и „српското име”. 70.000 души војска од 70 кралеви и банови!
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По свршувањето на учењето може да биде и чиновник на пропагандата, но притоа тој ги мрази и си ја проколнува судбината што е орудие на една пропаганда, којашто си има свои цели, совршено спротивни на интересите на неговата татковина – Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
81. Ама г. Зиновјев им помагал и им сочувствувал на Србите. Тоа може да биде вистина, но тој го прави тоа не зашто ги мрази Бугарите, а зашто српските посланици во Стамбул се логични, ги знаат арно нивните интереси и можат да ги заштитуваат.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Бегови, аги крвни си мразел и секој феуд - народен враг, в Република земја сакаше да видиш, - в слобода грејнат татков праг!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Набожни, озлобени, додворливо наведнати пред власта, иако многумина од нив луто ја мразеа нејасно и потајно барајќи нешто што не ќе е вака - жандармско, даночно, грабливо, нешто што ќе е без тешки потковани чевли под чии клинци тие се виткаа со бавност на црви.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Погрден збор за човек што го мразиш маскара — за срамота (се направи) маслават — никакво прашање.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Затоа дедо Геро ја сакаше добрината, децата ги тераше да не се мразат со Мартина.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ме мразеа и не ми можеа ништо. Не беа за мене никаква тајна. Им го познавав дури и мирисот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Не разговаравме никогаш но јас знаев дека ги мрази моите три маслинкени стебла; ме гледаше понекогаш како првата што ме гледаше кога мислеше дека не ги сакам нејзините стебла зашто мислеше сека се тие нејзини, само нејзини.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Таков беше - не крадеше, ама ги мразеше луѓето.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Го мразеше уште пред да чуе: „Оваа еполета вие сте ја загубиле“.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Марија, ѝ рече тогаш. Ја мразиш ли смртта?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Како да ги мразат каурите, да колат повеќе нечисти за да си осигураат поубаво место во рајот кога ќе отидат кај Големиот пророк Мухамеда, и да ја спечалат довербата на својот падишах, па и тука на земјата да проживеат беговски.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Само овде не беше прилепскиот кадија што ги мразеше мариовските бунтовници и им даваше само парче леб и вода.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ги мразев афоризмите и никогаш не дојдов да ти речам крвта не е вода, извади ме од смоларата и стави ме на началничка маса.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Утре ти е слава, му говореше жената искрено мразејќи го пожарникарот со бели клепки. Ќе викнеш ли некого од своите колеги.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Само гласот не му се менеше: „Другпат не трескај сешто. Мразам да се бијам.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Убиваш, а зошто го правиш тоа? Мразиш, а не знаеш кого и зошто мразиш.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Го сакам, зашто вие го мразите... - Оној што те затворил...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Можеби го сожалуваат и го мразат?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
