момин (прид.)
Тој „Илиос“, уште пред една две недели ги извика од земјата качунките, јагличките, петревите гаќи, момини солзи, а дренот го натера да ја облече својата жолта облека.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Неговите зборови како светулки потскокнуваа меѓу житата, си играа, се криеја, сѐ дури не осуна полето во некоја древна белина од момини солзи.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Како не најдовте здравец, си мислам, момина солза...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нашето село немаше доволно паша за повеќе стока, затоа ги тераа овците во друго место како што се Кожуф, Момина Чука, Црвени Брегови и други места.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Чист како момина невиност!
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Просторот е интензивен, прета и забрзано дише, но сепак е контролиран: тука саксија со петунии, тука леа со момини солзи.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Ветерот фучи и им ги кине главите на петуниите, а на момините им предизвикува солзи.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
На самоти почеток одвај чујно, речи си срамежливо, тивко како лесно треперење на крилја на вилино коњче, едната јa гони другата и се нижи во синџир, а во него - студените кладенци каде моми студена вода налеваат, прстенот меновник, долгите години на чекање, високите чардаци, белата пченица и деветте гулаби што високо над ширно поле летаат, јадовите момини и либето кое под прозорец, пред порти, под чардак чека...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Гласовите недосекнати, одвај стишени, ги наткрилија други: Изникнало цвеќе во момини дворови Ран бел босилек, црвен каранфил...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Чекајте.... чекајте и чекањето е надеж... Во очите момини ѕвездите сѐ уште не згаснаа и сѐ уште не секна момчешкиот здив...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
