мозаик (м.)
Како е сега таму мирно под розикавата пена на расцутената праска И како потрепнува на осамената клупа мозаик од нежни полусветлини.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Гледаш, остатоците од мозаиците, оној ѕид покрај кој сега копаме, ќе нѐ доведат до нешто значајно...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Мозаиците, мермерните столбови и колонади станале жртва на варварските постапки на поробувачите.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ти – згоден патрициј, образован во Гимназионот, чиј конзул на филозофија беше Псел лично, јас – горда ќерка на дивиот нормански барон, која, од темниот смрдлив замок, во кој спиеше на подот, покриена со правливи кожи од мечки, пристига во светла палата, со ѕидни мозаици, егзотична трпеза и раскошна бања.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Подредени според големина и различни бои - небаре некаков прекрасен мозаик.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ја оставам да прави што ќе прави и еве сум на вратата од големата свечена сала на Парламентот чие душеме го украсуваат мозаици, ѕидовите огледала и слики од нашите стари мајстори, а тука се и двете колонади мермерни каријатиди.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Никој не можеше да рече ништо, но татко ми дури на пладне можеше да го состави целосниот мозаик на ноќните настани.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Подоцна, во партискиот комитет, врз основа на конфузните доставки, се обидуваа да го состават мозаикот на потребната вистина па на крајот немоќни да дојат до посаканото лесно обвинение, немоќни, извикуваа: Кој е сега овој господин Сеген со козле?
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во моите списи, јас ѝ се спротивставив на мултикултуристичката замисла дека можете хармонично споите неодреден број на култури во еден убав мозаик.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
(...) Вистинската фантастичност не се состои толку во строго прераскажаните околности колку во одекнувањето на отчукувањата, ненадејните удари на срцето нам непознато, поредок што секој момент може да нѐ искористи за некој од своите мозаици, исфрлајќи нѐ од здодевноста, е затоа за да ни турне молив или длето во рацете.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
„Major selling idea“ (главната продажна идеја) така стана клучниот камен при конципирањето на мозаикот на огласната стратегија.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Потем погледот го упатив кон мамутските пароли на блиската вишинка и кон мозаикот на Сталин.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
VI Прв чекор во родната земја. Погледот го плени мамутскиот мозаик портрет на Сталин на блискиот рид.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Постепено, научниците го составија мозаикот за настанокот на писмото, но тој содржи многу празнини и подложен е на различни толкувања.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Погледот ми продолжи угоре, на блискиот рид на кој како да беше излегол Сталин од својот мозаик, граден со камчиња од сите краишта на Албанија по повод стогодишнината од неговото раѓање.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тогаш тој погледна во нејзините усни на Црнкиња и во својот ум ја вообличи песната што Таа потајно се обидуваше да ја склопи во конечен звучен мозаик.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
„Имаше“, рече. „Имаше голем мозаик, со голем црн пајак, среде раскошна мрежа“, рече.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Дел по дел, камче по камче од мозаикот вадам, Едното го растурам на две, на три, на многу, го парчосувам Едното и пак го редам, го подредувам во Едно.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Стоеше и гледаше во мозаикот; одеднаш рече: „Луцијо, каде е другиот мозаик?“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Лицето на Момчило не е збунето, неговите очи како да се симнати од коптските мозаици, на дното од кадифената чашка на цветот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
