митралез (м.)
Во тоа време, шест седум месеци по свршувањето на војната, останаа полни магацини со оружје, а во секоја смрека имаше по петшест пушки, револвери, бомби, та дури и цели митралези се наоѓаа ако му требаше на човек.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Можеа само да ми ја земат сликата и да ми ја остават со ископани очи, искината или издупчена со седум кома шеесте и пет или девет милиметри, да наведнат глава и да се изгубат од улицата во црна кола со скриен митралез. Ништо друго.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И ќе ме демнат со увереност дека еднаш ќе ме пратат да кршам мрамор на некој безимен остров заграден со море, со жици и со митралези.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ја зедов секирата и со спокојство во срцето и во грлото им реков да ѝ се вратат на својата црна кола со митралез.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Хармоникашот зад нив допре со ковчестите прсти некаков остар и болен мол и го разбуди бревтањето на замрената локомотива зад станицата. „Во дворот на еден оџа власта денес откопала дузина митралези“, рече еден од браќата. „Затоа ноќе мачките лаеја како пци.“ Отец Симеон ги склопи очите и се заниша.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Кога домаќинот уште еднаш го фати со немирните прсти копчето на неговата кошула, не издржа - околу нив почнаа да трчаат невидливи мачки со кучешки гласови и да се кострешат оџи во чии дворови се кријат митралези.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Одоздола пак закркореа германските митралези.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Славчо ја стискаше пушката и како митралез ја втреше кон нас.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Од двете страни на друмот митралезите косеа: Кррр! Кррр! Таа-таа! -одекнуваше низ долината.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Покрај неколку сандаци муниција, бомби, запленивме и два тешки миралези марка „Шварц“. Засега имаме сѐ.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Веднаш, без точки, без запирки, без никаква интерпункција почнав да читам, запалив како од митралез.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
А јас секогаш им барам само еден бункер, митралез, стомне водичка и троа леб.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Од авиони, пушки и митралези премногу бевме преплашени во нашето место за да можеме да го издржиме и тоа од филмот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Стомне вода, троа леб, два-три сандаци патрони и митралез. Многу ли им барам?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Пушки, пиштоли, автомати, митралези. Ганц германско и италијанско оружје.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Можеа само да ми ја земат сликата и да ми ја остават со ископани очи, искината или издупчена со седум кома шеесет и пет или девет милиметри, да наведнат глава и да се изгубат од улицата во црна кола со скриен митралез. Ништо друго.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Е, моја драга Небеска, вели, јас сум пеела и пред навртен митралез.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И ќе ме демнат со увереност деак еднаш ќе ме пратат да кршам мермер на некој безимен остров заграден со море, со жици и со митралези.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ја зедов секирата и со спокојство во срцето и во грлото им реков да и се вратат на својата црна кола со митралез.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Складираме пушки, митралези, автомати, пиштоли, муниција, сѐ ...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
