мерач (м.)
Трошноста на старите мерачи на времето трепери од повикот на неопходниот збор – не само во безбројност на заминатите исчекувања, туку и во коприната на воздушестиот превез кој ни го замаглува погледот додека го набљудуваме времето.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Мерачките реквизити ги носеше еден нивни помошен работник, но главниот инженер одредуваше каде да се постават, кога да се преместат, или да се соберат, и само тој гледаше низ малата геодетска камера на три потпирки.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Вака, секој може да си го мери времето како што ќе му текне, односно, како што ќе му текне на неговиот часовник, зашто не постои еден, како да речам, повисок мерач на времето според кој жителите би ги уточнувале и своите приватни часовници.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Одлука за почитување на едновременоста кај сите јавни мерачи на времето.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Луѓето учат да се глуви Мерачот на времето само во тебе е вперен Во некои други Светови по тебе можеби нешто ќе е сменето Порасни, созреј и не сонувај Остави ме мене Вистината погледни ја в очи Живеј ја оваа овдешнина Сите победи се лаги, загубено време – Загубена утрешнина! 2006
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Во мојата цртанка често наминуваат и едни чудни мерачи на далечини со гламјосани чела и без скафандери на главите кои сенешто премеруваат и домеруваат колку далечини собира во една детска цртанка и во една гламјосана глава без скафандер.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
