менада (ж.)
А Гегата крволочен јас, бесна ко Менада, би го раскинала со заб.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
„Олошот“ што го посетува Просперо се состои од голи или одвај облечени мажи, жени и деца, што ги носат атрибутите на нереиди, менади, кентаури и олимписки богови.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
На бакрорезот на еден од раните маниристи кои од Фиренца се преселиле во Рим, Франческо Салватио (1510-1563), Триумфалниот поход на Пријап, одушевените Менади влечат еден огромен („анатомски-изолиран“) фалус, исправен во колата, низ имагинарен антички пејсаж.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
