макотрпен (прид.)
Се разбира дека присуството на д-р Сотировски, единствен Југословен во Париската опсерваторија, која со макотрпна и деноноќна работа се пробива во врвовите на науката, ми овозможи уште полесно да се вовлечам во многуте катчиња од опсерваторијата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Можеби тоа беше давање одушка од макотрпната работа, можеби беше терање инает во војните, со реквизициите, со даночниците и чифликсајбиите, но жителите на Потковицата, со вкоренет оптимизам на луѓе прикрепени за земјата, односно со докрај изјаснета свест дека таа, мајчичката земја, раѓајќи одново и одново го обновува својот и нивниот живот, односно дека освен неа и нив ништо друго и никој друг не е вечен, на сѐ во врска со жетвата му дава одреден празничен призвук.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Таа, жетвата, без оглед на честите војни и реквизиции на житото, без оглед на суровоста на режимите на завојувачите, високите даноци и, самоволијата на даночниците и чифликсајбиите, и без оглед на тоа што таа сама по себе е макотрпна работа, во Потковицата од памтивек се извршуваше како нешто што налева сокови направо во жилите на животот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Со други зборови, својата автономија во однос на татковските инстанци кои настојуваа да го ограничат неговото мисловно поле тој макотрпно не ја освојуваше само затоа безмилосно да биде проголтан од онаа прождрлива мајка, неговата култура: „Пред француската, германската, италијанската култура постои човечката култура“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
По таа теорија, содржината на сонот настанува додека мозокот макотрпно ги осмислува сликите што без ред ги испраќаат нервните станици.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Од друга страна, Маргина сепак доби шанса и во тој сплет на амбивалентни чувства околу сѐ што ни се случува, јасно се издвојува чувството на голема благодарност како кон тој фантастичен, долготраен и макотрпен Сорос-проект (кого го демнат милијарда гадни опасности, од кои бирократизирањето е една од најстрашните) така и кон многу конкретни луѓе во македонскиот Сорос центар.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Според стандардите од почетокот на дваесеттиот век, дури и еден член на Внатрешната партија денес води скромен и макотрпен живот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Укажа посебно на сериозноста на пишување проза - што бара трпеливо прибирање податоци, критички однос кон нив, формирање ликови, макотрпна деноноќна работа - некогаш на машина за пишување, а сега на компјутер.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Во мојот пасош, виза до виза (секоја макотрпно добиена по понижувачко чекање во редица пред амбасадите).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Тука, макотрпно се собрани и со љубов и пиетет се изложени сите белези на преспанската материјална култура.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Неговиот живот на наставник по стилистика со скромни примања и со бројно семејство што требало да го одгледува, втиснал печат на извесна меланхоличност врз неговиот поглед на светот и го принудувал на макотрпна продукција на книжевни дела.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Дали Акакиј Акакиевич ги слушнал овие за него судбоносни зборови, и ако ги чул, дали тие оставиле врз него потресен впечаток, дали зажалил тој за својот макотрпен живот, ништо од тоа не се знае, зашто тој постојано имаше огница и бладаше.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Беа свесни дека им претстои голема макотрпна работа на која тешко ѝ се гледаше крајот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
