криви (несв.)
Место да мирува како другите новаци, тој сѐ некако се врти, се чеша, ги врзува ремењето на опанците или врвците на чорапите, го крева нарочно отпуштениот кондил и сѐ главата ја криви накај клупата во која седи девојчето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Му намигнуваа на Отец Симеон и се кривеа а тој ги ширеше очите да сфати и да впие нешто битно во себе, нешто што ќе ја измени таа вечер во чудо невидено: „Не наденувај се на туѓи рогови“, му рекоа браќата на тој што дојде.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Браќата помамно се кривеа и мрдаа со ушите уверени дека тој не е ракија и грч туку страв, како што беше и тој уверен - на дождалците им беше името омраза.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сега не ја кривеше главата. Исчекуваше. Подот под еден од болничарите закрцка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дури и да се криви и да прави со обете раце продолжен нос потсмевајќи му се на мојот цртеж.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Стои мирно Карамба-Барамба, а сенката им се криви на луѓето издолжувајќи го со прсти сопствениот нос; чекори Карамба-Барамба, а сенката пијано се ниша зад него - нашла негде ракија и се опијанила!
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
19. ЗАБОТ ГО БОЛИ, ПА КРИВЕ - некои свират на тенка жица, тие што биле на концерт нивен добиле маски за сентиш лица...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
За прво треба да видиш да не е нешто глув или слеп, да не е некаде изгорен, да не криви со нога или со рака.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А тие, кривејќи, влечејќи се и плачејќи се собира крај џадето и оградата и, бришејќи си ги солзите, викаа: - Добар пат! - Сто кало!"/>
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ми го криви вратот, ми ја откопчува блузата, ме бакнува и ме журка со мустаќите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го криви лицето од лутина и бара помош од некаде, којзнае од каде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Одам и се обѕрнувам, ја кривам главата наназад.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сепак неколку жени го зграпчиле за мантијата и го напикале во тесна плевна заканувајќи му се дека со стапови ќе го испратат гол и со врзани раце до под самиот Црн Врв ако не престане да ги менува среќните мигови на свадбеното расположение. Не се шегувале, усните заканувачки им се кривеле.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
На тротоарот, ете едно мало кученце кое криви. Ме следи.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Видов милион нули на таа линија како се криват и губат во далечината, се насмеав и реков: „Извините, јас не сум математичар.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
- Хм, куче... - рече таа, кривејќи ја надолу устата, а веднаш потоа се врати на темата, - некои животни се за јадење, а некои се за галење, - рече, ја погледна Маци и ѝ се насмевна.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Нема кого да кривам. Крив сум самиот јас.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Животот ги шамари од сите страни, ја изневеруваат среќата и за сопствените грешки ги криват другите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
