колва (несв.)
Жими вера, ако не кажиш каде тој пезевенк ќе одерам тебе и ќе обесам овде на овој борот, да колваат орли и гарвани.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Да ги гледаш белите коленици на перачките, џандарите на прошетка што застануваат покрај нив, да ги гледаш војските – кој без капа кој без колан кога се враќаат дома од насока на гробиштата, од насока на оние безброј бигорни крстови врз кои колваат некои црни птици...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Грачи, клетиот, морници в коски да ти полазат, Како да грачи од врвовите на чесната ноќ на оние чии коски ги колваше по боиштата.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
- Леба ми врапче подлетарче нѐ гледаше од црешнана, рече гробарот, тргнувајќи кон црешната, ене го, се скри меѓу лисјено, ене го колва мушички, рече, не запирајќи со одењето. ...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Му ги колваат зборовите, ги подголтнуваат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ела мртво, пак колвај, ѝ вели на кокошката што се прпелка, и пак фрла пченка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Колва со прстите по клавишите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ги колваат и ги кинат, им буричкаат со муцките меѓу цревата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си мислам: некои пилишта ми застанале овдека и само ме колваат, ме кинат со ноктите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Гракнежот нивни се слуша од поодамна, уште од пробивањето на фронтот кога луѓето од селото си ги бараа своите загинати по планината, им ги одграбнуваа, не им ги оставаа да ги колваат, ги носеа во селото и ги закопуваа во селските гробишта; отец Серафим пеејќи им молитва им ги споменуваше имињата и велеше: „Бог да ги прости“.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Ја колвам по малку како што други се вакцинираат...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Како што често пареата во зимскиот воз допира само до првиот вагон, така и оној волев флуид на нашиот предводник го опфаќа само првиот скаут зад него, Грнецот, кој има навик да ја ниша во одот целата горна половина на телото како да колва зрна со долгиот шилест нос.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ова мора да биде разговор
меѓу мене и тебе, затоа
раскажувам и понатаму
во прво лице еднина
(„Јас“ си Ти, и јас!):
најдена среде ѕидините на манастирскиот двор
излегов од себе, негде вон, неволно
и брзо-брзо се прибрав
како зрна жито расфрлени за колвање
збирај-збирај, не се дособира!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Сон нема
колец сал еден колне, колва
Прометеја го бара.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Јастребот колваше како разулавен, колвајќи му ги рацете до раскрвавување на нежната кожа.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Белиот папагал пак едностојно си колва - троа од минатото, троа од иднината, троа остатоци од ѕвездите.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Во песната на Абориџините се наоѓа и по некоја височинка на срцето, се наоѓа и бистрина на окото, се наоѓа и по некоја птица искубан опаш како колва трошки од туѓи соништа.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Тела распнати на крстови среде црни адови, црни гаврани колваат по очите, очи што гледаат само ужас по светов.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
