кокона (ж.)
И така: црни очи, црни веѓи, црна коса, бело лице, танка става — цела солунска кокона!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Отаде одовде, а нашол коконата и, лав муабет, a дотерал донекаде работата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ама, иде ли ти таа кокона, бре сестро!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ја заклал жена си бидејќи ѝ се посакало и нејзе да биде една од коконите на Иван Степанович.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Тоа го ценам кај дамите со реноме“, рече авторот намерно служејќи се со постилизирано изразување за да го погали малограѓанскиот менталитет на коконата.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Погледна во портата што се отвораше, подзастанувајќи како да е дојден да го пречека оној што оттаму ќе излезе и, истовремено, сеќавајќи се на песната „Таму кајшто има високи балкони, таму има, убави кокони“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
- И додека вие сте тегнеле жилави месишта и сте цвикале скиснато вино, вашите кокони во вечерни фустани ве чекале за свечен прием во чест на Златниот венец.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
- Брат ти? - Брат ми и неговата кокона. Им завршила специјализацијата во странство.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
