клепа (несв.)
Некој косач си ја клепаше косата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Еден од Дуковските косачи седеше во тревата и си ја клепаше косата, а другиот, сигурно помладиот брат Кирил, со стомна в рака идеше угоре, по патеката што водеше до стубелот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Дуковци не се шегачат, - рече дедо Димо, кој беше седнат и ја клепаше косата. - Ќе проплаче тревата!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Камбанана клепа, вели! Уља, утре е нешто празник.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Оваа работа, ќе бара нова работа, вели Мирче. - Ќе бара, велам јас, ќе бара да се клепа ралникот, ќе бара орање, сеење и влачење...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Зошто е клепањено, ја прашувам Уља, дали е празник или куќа некаде се запали. - За да бегаме, вели Уља, да излеземе од селово.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И, клепаме мрзливо со очите, подуени небаре кај риба, кај жаба.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ние уште така: отвори ги, затвори ги клепките, само клепаме со очите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Зар ти ќе клепаш секири, ѝ велам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Со тоа манастирот подосиромашел и клепалото престанало да клепа.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Клепаше со очите и не веруваше. Уште повеќе не веруваше дека градот ќе го најде празен.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
