канал (м.)
- На Младинскиот канал? – ги рашири очите Мече зачудено.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Сакаме на каналот, па не знаеме откај се оди, - одговори бргу Беличот. – Чичо, да не знаеш да ли одовде е поблизу?
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Таму сега има многу младински бригади. Копаат канал.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Толку повеќе што Ѓурлуковци го оставија на цедило и се извлечкаа навреме дури каналите не беа затворени.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Точно во тоа време ме известија преку тајни канали дека Сталин бара да се прекине со дотогашните методи од кои помодрував: ме следеа, провокаторски се обидуваа да ми поттурат леб со здробено стакло во тестото, ми се закануваа со нокти и со ками.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Околу него се движеше и трепереше долга поворка - нечујна, разбранета и жестока во својата притаеност; се свлекла од ѕидиштата да се врти в круг како сиво проклетство, колона во која несигурно се претчувствува нишање на румени женски колкови и студена вкочанетост на ликови готови да обвинуваат за грев, сега кога тој, гревот, надоаѓаше со навев и се пробиваше низ многуте канали на свеста.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги истиснуваше од каналите на свеста, капка по капка, продуваните денови.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Веднаш испратија двајца војници в село да донесат копачи, и уште во истиот ден до ужина каналот беше откриен и водата секна во тврдината.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Неопишана радост ги опфати забитот и Аџи Јанета кога го забележаа каналот како се вие низ лозјата, и ледината како зелена порачка.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Само тишината раснеше до пискотлива продорност од која ушните канали се полнеа со темна мака.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тогаш го истргнуваат, држејќи го за нозете, во влезот на каналот и друг го зафаќа неговото место.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Иван, кој знае зошто, започнува бргу да го движи држалото на ковачкиот мев, со којшто се праќа воздух во каналот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој уплашено, потоа гневно, се подигнува и полуисправен јури пак во каналот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Можеше да го слуша до наситка рикањето на тој спалавен јужен ветер низ длабините на нераскрчената шума; тоа се плискаше како некоја пробиена брана, носеше една прекрасна топла раздразнетост во градите, носеше некоја одврзаност и пребликуваше со секој нов налет, спитомувајќи со својот допир сѐ, а целата шума како да никнеше наново над таа недогледна белина, секоја бука во неа како да се исправаше одново, отфрлајќија од себе задреманата прибраност, онаа притаеност во тесниот канал на срцевината, трубејќи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ќе му го реча в очи и ќе си замина, — си донесе Толе решение и го зеде Трајка со него, та еден убав пролетен априлски ден, по канал, пак преку Врпско, прејде во Гудјаково, а оттаму преку Никулица отиде во Вепрчани.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Водата преку каналите речиси директно влегува и во домовите на оваа пространа рамнина, а каналите ги поврзуваат и големите реки Рајна, Меза, Одра со Северното Море кое ја заплискува северната страна на Холандија.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Кога се наоѓа веќе во Истанбул првата желба е да го видиш Босфор, зашто од овој природен канал патуваш кон приодите на Црно Море и веќе ја гледаш и Азија и можеш, доколку ти се укажува можност, да стапиш еден чекор на нејзиното тло.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тој веднаш ја разби нашата збунетост и со рака ни покажа на еден голем куп од штотуку ископан песок, висок десетина метри, покрај кој се распостилаше нов канал.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Одеше во Битола, во Прилеп и оттаму, којзнае по кои врати, по кои канали, поткупуваше и носеше в село.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од Виданови Извори истекува прилично многу вода и по добро опкопан, а порано и редовно прочистван канал, кој се провира под Пазарџиски Пат, долу, кај Топоски Брестови, се влева во Голема Вода.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
