испади св.
испад м.

испади (св.)

И ја фанал за косите и ја испадил сос детето. И она отишла у еден роднина.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Наеднаш во него зовре гнасењето кон таа кобна муцка и тој сега мораше да стори сѐ, за што имаше сили, само да го испади од тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ништо. Барем не ме искара, не ме испади.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама еден Германец ги пропцу: кљав, кљув и ги испади.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Над Прењес почнува делникот обременет со чемерот на испадените, раскуќените, раздојдените, разнебитените и размеѓените...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Што мислите, момчета, ги прашал со солзи во очите, ќе ги испадиме ли враговите од нашата мила родина?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ќе ги испадиме, господин капетан, рекле двајцата наеднаш.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И, Европа дури им се потсмеваше на неговите соништа да го испади Исуса од црквата, Бајазит, со висок турбан и ретки дијадеми на главата, добро знаеше дека пропаѓа секоја мисла која престанува да се движи и затоа извика: вие, Европјани, не плашете се од мене туку од моите соништа и од мојата упорност плашете се...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Поза Додека месечината од мракот парампарче прави во нас несвесното е распослано како освојувачот пред Рим кајшто сите патишта водат тој што во тебе бара сличности со историски ликови фрески соѕвездија твој домородец е варварин биди испади го биди на оваа гозба нема ни мудрости ни шлаканици ќе се сликаме голи и гладни додека ги јадеме животот и лебот на љубовта и за твојот и за нивниот мирен сон.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)