исече (св.)
Чорбаџијата сакаше да ми ги исече мустаќите, сега ти сакаш да ми ги искршиш нозете.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ако со око погледнам око е — да го ископам, ако со рака посигнам рака е - да ја исечам.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Протегна рака и од босчето исече едно подебело парче, па си зафати да си делка црцало.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Прилегаше на пенушка од некое исечено дрво, а на сите страни му се простираа пипалки како корења.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Мислеше дека ќе крикне, ќе замавне, ќе одмазди нечии три исечени маслинки.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не гледај горе во гранкине Тоа си ти Ќе те исечат.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Се исече на двајца за да не биде сам во мракот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Зашто тие исекоа сѐ што сретнаа на својот пат - и нозете на невеселиот палјачо и коренот на маслинките.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Инаку би ве исекол сите до еден. Кој ти дозволил, по ѓаволите, да ги правиш тие идиотштини, да ме разоружуваш.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Милке, ако исечеш едно стебло, колку ќе ти останат?“ праша учителката.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
„Ако е вистинско, треба да летка.“ „Па ќе летка“, - рече Надица и со ножички го исече нацртаното листенце.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- Јас пак, - рече таткото, - јас бев на пазар, купив сѐ што требаше, донесов леб и го исеков на резенки.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Клупата е исечена, изделкана. Клупата е за никаде!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Сето зеленило од нив, сите гранчиња беа искршени, исечени, однесени. Каде?
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Не заборавајте да си ги исчистите чевлите, да си ги исечете ноктите, да си ги исчеткате алиштата.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Спокојно му рече на Миладина: - Е сега Миладине, извади го ножот од ножницата и исечи им ги оптоките од фанелите.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Извади едно парче, го донесе над огништето, го исчисти од солта, па го исече на четири парчиња.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тој брзо исече едно парче платно од шаторот што беше повеќе искинат во невремето, пронајде две убави, еднакво цврсти ластегарки, па од платното и од нив направи носилка.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ја израмни од едната страна отсечувајќи ја колку што може на крајот, ја посла на душемето, зеде едно парче за урнек од исечените и со него почна да мери и со ножот да бележи каде ќе ја расечува.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Откако Профим успеа неколку пати да ја премине кришум границата за Албанија и да донесе во селото сол, масло, шеќер и газија, спечали пари и го купи сиот брег; ги израстури меѓите на брегот, ги спои малите парцели во поголеми, испланира кои делови ќе му бидат бавчи, кои лозја, кои дрвја ќе ги исече, а каде нови ќе насади, каде патот ќе го рашири, од каде вода ќе довлечка за сиот брег да го наводнува - зафати да приготвува материјал за да го обгради брегот, да не им дозволи ни на луѓето, ни на селскиот добиток да врви по него без контрола, а и да му олесни еднаш на душата што, ете, сиот брег најпосле ќе го стави в рака.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
