исели св.

исели (св.)

30. Во Источна Румелија (Јужна Бугарија) во тоа време живееја Бугари, Грци и Турци, па се признаваа и сите овие јазици, но по присоединувањето кон Бугарија постепено Грците и Турците речиси наполно беа иселени.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Може ли да се претскаже каква ќе биде судбината на Македонија под Австро-Унгарија: Босна и Херцеговина јасно ни покажуваат оти не ќе поминат ни 10 години од австриската окупација кога ќе зафатат Македонците, без разлика на вера и народност да си ги оставуваат своите катови и да се иселуваат.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
По наредба на пашата: агите и беговите, кои вилнееја овде и им го загорчуваа и правеа неподнослив поминокот - не можејќи повеќе да живеат без зулуми, ги напуштаа своите кули и се иселуваа во други краишта.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дојдовме до Неготино и еден офицер извади список на Турци што треба да се иселат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оттогаш, од тие одамнешни и недојаснети времиња, во кои и не морало токму вака, како погоре, односно како што било запишано во тефтерот Акиноски, да се случи завојувањето на Потковицата од страна на Турците, од некогашната малечка населба во Дупка останати се уште само неколкуте старовремски куќи, во кои, откако се иселија Аџиоските и Цолеските, едните уште во првата Голема војна во Бугарија, другите сега наскоро, ко се пуштија границите, во Австралија, никој не живее.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имено, Арслан бег, кој беше заслужен воин и кому, како на таков, според турските закони, му беше ветен чифлиг некаде во Битолско, не сакаше да се исели од Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Букварот, велат, ќе ги обедини, ќе ги освести и заедно сите ќе се кренат да се борат, и Грција склучува договор со Турција и ги враќа Грците од Мала Азија, сите ги населува во нашите градови, а македонските Помаци ги иселува во Турција, ти ја земаат земјата сосе гробови, а без гробови немаш ни роднини, нивните војници со убиства се фалат во писмата: кој колку Македонци убил, се натпреваруваат во убиствата и затоа добиваат наградни отсуства и нешто друго добиваат,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никаде нема олку голем град што чека да се исели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Жената ми ја грее бањата, ми постила бели чаршафи и, едно за едно, ми кажува, се лесни: ние сме кавкаски Грци, вели, ама 38 година нѐ иселија ваму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но и тоа што се направи, се направи повеќе на плеќите на селаните, отколку на државата, и доцна, многу семејства веќе беа заминале, да не доцниме и сега, му велам, младината бега, или и таа што останува, место со производство, планира други работи - трговија, хороскопи, одново како некогаш, агенции за иселување...
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И така тука не бил од времето кога уште пред години пријателот Муса кој подоцна се исели од Труција, го однесе на ручек во бањата во Банско каде што успеа да изеде осумнаесет јајца половина час варени во бањскиот извор на температура од околу седумдесет или седумдесет и пет степени, додека неговиот пријател Муса лакомо изеде цели дваесет и осум јајца.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
За десетина години се иселија сите од семејството на Петрета Великанов. Двајцата синови со жените и дечињата Нов Зеланд фатија, двете ќерки со зетовите Австралија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Веднаш по иселувањето на Пелагија, ден два потоа, Чана ги собра своите пљачки во две вреќи, ги стисна под двете мишки и ги однесе на кај стопанството Острово.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А толку имот е потиснат под вода и толку народ е иселен.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Постојат и ридовите над Холивуд, на коишто се наоѓаат вилите на славните актери - кои во меѓувреме или починале или пак се иселиле на Бел Ер или Беверли Хилс или Малибу, така што сега туристите се ѕверат во раскошни куќи во коишто живеат адвокати, пластични хирурзи и некогашни офицери на иранскиот шах Реза Пахлави.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Ама, Господ е голем! Едни од комшиите на втори август се иселиа.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се славеше до иселувањето, до искоренувањето и Голема Богородица остана сама...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
На пленуми и конгреси по име и презиме ги именуваа виновниците и дури тогаш разбравме дека растурници нѐ растурија, луѓе без трошка татковина, без корен и без дамар, бескуќници и арамии нѐ испокрадоа, лажговци нѐ исполажаа, безумници нѐ избезумија, та нѐ иселија и раселија...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Да - логори беа... од тие логори пред некој месец, а можеби и порано ги беа иселиле Јапонците, значи јапонските заробеници.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Првобитниот план да се иселат од куќата не беше остварлив, бидејќи само Томо можеше да се справи со лудата Ана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Повеќе