именка (ж.)
Пет крвави искри на пет зглоба и пет пцости на сувите, набабрени усни, со пет именки во црно завиткани - бог, и природа, и мајка, и смолара, и сопственото семе.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во овој циклус се застапени само неколку наслови од еден пообемен поетски ракопис во кој се обидов да ги здружам македонските именки и придавки на начин кој ми се гледа за интересен за нашите натамошни истражувања.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Во многукратните асоцијативни и симболички зрачења на македонскиот збор, именките и придавките како да ми открија еден до сега незнаен и недостапен свет.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Но со испаѓањето на д-то и со спојувањето на предлогот и именката се добивала сложенката Загориче, односно Загорани.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Именка загадочна, Лична, ситна и малечка Пупка папочна: Точка.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Ако било што што можеме да знаеме е согледано како премин од нешто друго, секое искуствено сознание мора да има две страни; така, или секоја именка мора да има двојно значење, или пак, за секое значење мора да постојат две именки”. **
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Оваа изрека е важна, но тешко може да се преведе. Pendu е глаголска именка која значи виси или висечки предмет, предмет што виси. Femelle е суштество од женски род, но, зборот има вулгарно значење.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Да замислиме, доколку воопшто е можно да се замисли таква наизглед бесмислица, дека зборот „јако“ во нашиот јазик значи и „јако“ и „слабо“ (dass das Wort “stark” in der deutschen Sprache sowohl “stark” als “schwach” bedeute); дека именката „светлост“ се користи за означување како на „светлост“ така и на „темнина“; дека некој пивото го нарекува “пиво”, додека некој друг го користи истиот збор кога зборува за вода; го замислиме ли тоа, сме ја доловиле необичната пракса со која старите Египјани обично се служеле во својот јазик.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Третото читање или подобро третото погрешно читање е засновано на граматиката на насловот: зборот „тераписки“ е придавка која ја модифицира именката „разговор“.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Во денешниот момент на (македонското) новинарство кадешто лаже кој стигне, кадешто моралната одговорност во најдобар случај е мисловна именка, и кадешто мошне често ни за највулгарните и најприземни навреди не може да се добие ни минимален отчет, навистина е во ред прашањето зошто, кога веќе се залагаме за промена на состојбата, не потпишуваме одредени свои текстови.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
При преведување со значенски нијанси на мошне богатата именка „толеранција“ во словенечкиот/македонскиот се потврдила скоро исклучиво само „стрпливост“.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Уништувањето на зборовите е прекрасна работа. Се разбира, најмногу се исфрлуваат глаголи и придавки, но постојат и стотици именки од кои исто така можеме да се ослободиме.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дејството „пијам вода“, кон Димитар и јас лесно и постојано го користиме (на вообичаената августовска скопска жештина) наведната над некоја од градските чешми, за него е мисловна (и гадлива) именка.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Именките стануваат семантички важни! Егзотична еднонасочност – пример – БОЗА: За разлика од бурекот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
На фирмите застапени им се именките Беласица, Самуил, Солун и Александар Велики.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Во исто време, Гого се исправи пред проблемот да најде работа - од нешто требаше да се живее; да беше останат сам самјак, ќе се обидеше да преживее како слободен уметник; а вака, со семејство, со жена и дете на пат, не се решаваше на ризикот да зависи само од продажбата на своите слики - тој неафирмиран сликар, неговите слики непознати на јавноста, поимот продажба како мислена именка.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
ќе бараш наслови за следните книги
Бесови песни, Лажна смрт, Плодни денови
поетите ќе ги распознаваш по интонацијата
а времињата и приликите според употребата
на заповедниот начин
карфиолот и модрите патлиџани ќе ги готвиш
без рецепти, така што да побудуваат носталгија
по домашно огниште и другите туѓи именки
сеедно по којпат, сега чекаш
- чекањето по дефиниција е бесконечно -
можноста да напишеш песна лебди во собата
како можност за љубов, како самовила
цела како јајце, како гром, како Господ цела
челото го збрчкуваш
пред карстната перспектива на иднината
и ги трошиш последните резерви надеж
- тебе речиси непотребни.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Стихувај ме тихо, велиш ти
од другата страна на заменките
глаголите се ту повратни, ту неповратни
бирај со кого и на кој начин
ги сложуваш времињата
и ги менуваш (за една ноќ)
именките и придавките, по род и по број.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Предаден е живописно Летот
таа нес(о)вршена именка
таа нимфоманка
тлоцртот на гризодушјето
живиот песок на егзилот
- штрковата земја, навидум пуста
стравот да се користи истиот јазик
да се проколне, зборот да оживее.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
По дома најверојатно му се обраќаат со некоја традиционална сложена кунг-фу именка како на пример „Мал Змеј“ или „Голема Лама“ (мада некако најмногу му лежи да го викаат „Средна Кригла“, и тоа онаа мала и дебела од цирка 0,33 децилитри).
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
