изненадувачки (прил.)
Изненадувачки е впечатокот од тоа колку убаво е решен системот за наводнување: тука речиси сосем е избегната човечката рака.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И тој, откако часовникот мина во неговата рака, ја повлече изненадувачки внимателно, дури нежно, што воопшто не се согласуваше со неговото рамнодушно лице.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Имитирајќи шимпанзо, професорот Оливер ја протна раката низ десната ногавица од своите прешироки пантолони и со изненадувачка вештина му мавна на професорот Роберт со непристојно свиткан среден прст.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Сепак во оваа година на ревизионирање на Колумбо и на страсните дебати за мултикултуралноста што се во пораст, Гринавеј е изненадувачки колеблив во проширувањето на славната тема од „Бура“ за господарот наспроти робот и колонизаторот наспроти колонизираниот. 50 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Приказната за Елена, преубавата ќерка на Зевс и Леда, содржи изненадувачки поклопувања со приказната за Невестата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Над 30% од 15-годишни девојки веќе имале полови односи, што претставува изненадувачка бројка во споредба со двата проценти од 1979 година (податокот е од американските истражувања, но тој тренд може да се забележи и во останатиот развиен свет).
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Друго својство на сметачките машини, што треба да се истакне, е изненадувачкиот факт што тие машини не само што сметаат, туку можат и да компјутеризираат, т. е. во броеви не се само способни да ги анализираат равенките, туку споменатите броеви можат да ги синтетизираат во структури.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Сексуалните искуства на младите се појавуваат изненадувачки рано.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
На второ место, човек не може а да не забележи дека во литературата за овие прашања постои изненадувачко прифаќање без двоумење на философската психологија за која Витгенштајн смета дека е особено релевантна за размислувањата околу следењето на правилата и нивната поврзаност со аргументот за приватниот јазик. 66 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сместувајќи се во Grand Hotel Villa de France, кадешто Матис бил инспириран да ги наслика своите одалиски, во градот кој порано го беше инспирирал Римски-Корсаков да ја напише својата Шехерезада, ги истражувавме пеш забрзаната, миризлива Медина, Гранд и Петит Сако и касабата; повеќе сакавме да се загубиме без професионална помош, одбивајќи ги непријатно лепливите наводни водичи и занемарувајќи ја изненадувачки антисемитската тирада на едниот од нив; серенадите ни ги пееја градските певци секое утро и муезините пет пати секој ден молејќи се преку разгласот од минарето на блиската џамија; одлучивме својот прв невин излет во исламот да го продолжиме низ брегот.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Како и кога станува збор за други потраги, нема да нѐ изненади ако оваа покрај својата цел произведе и некои изненадувачки нешта.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Стражарите го зграпчија и почнаа да го влечат, но тој се држеше цврсто, со изненадувачка сила.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога беше во прашање лотаријата, дури и луѓето кои одвај умееја да читаат и да пишуваат беа способни за сложени математички операции и за изненадувачки подвизи на меморијата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Беше исто така изненадувачки оспособена да зборува без да ги мрда усните.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Мислам дека сите додатни објаснувања на Соња Пазарџиева имаа за цел да ме уверат дека сум прокоцкал убава шанса, но дека животот без тие непредвидливи околности ги губел изненадувачките својства, а спомнатата Соња, ја сфаќала во прилична мерка мојата природа, знаела дека јас не сум спремен да го изберам сивилото како основна боја за моето секојдневие.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Монотонијата на секојдневието, забавениот ритам на долгите патувања низ големото пространство на најмалиот континент изненадувачки брзо му ги избришаа од животот спомените за оние што еднаш му беа блиски.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Неговите усни изненадувачки совршено ги притиснаа нејзините, под агол од кој таа само за еден краток миг виде како тој ги затвора очите пред и таа да ги затвори своите.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Не пропуштаме да отпочиниме во единствениот и изненадувачки прекрасно уреден ресторан со хотел и голема тераса со поглед на езерото, домаќинлак на невообичаено љубезните Коста и Вера.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Еротичната напнатост ја досегна изненадувачки својата кулминација, и Младичот почнуваше бладајќи да се прашува дали би можеле некаде да се ебеме, заклучно ова прометно место, предвидувајќи дали некој би поминал.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Како оние изненадувачки први цветови во руменото пролетно утро на гранките во дворот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
