знаменце (ср.)
Го гледаме напивањето вода на локомотивите, шопањето на широкото црево озгора, удирањето со чеканче по шините, давањето сигнали со свирчето и знаменцата, гровтањето на маневарките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пред моите очи се вртеше в круг жив пламен, тоа го видов, не зелен каков што можев да го сонувам, туку, ти велам, жив, од куп лелеави и жолтоцрвени знаменца.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Земјата со нејака трева се длапчела под нив, подвижните пирамиди на огновите околу кои лежеле ги извивале своите знаменца и ги грееле, и секое нивно влакненце се враќало на своето место.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Имаш идеја за нашето знаменце и име?
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
На колата знаменце од свила.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Имало балони и знаменца, забавни шапки, роденденски торти со чоколаден шлаг и нејзиното име напишано со неонска розе боја.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ако треба да одиш во тоалет, крени го знаменцето, земи си ја чантата и не оставај ја на подот во WC-то зашто кртот не презема одговорност за изгубени или откраднати работи.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Чети од доброволци што ги организираше Парсонс ја подготвуваа улицата за Неделата на омразата, закачувајќи транспаренти, сликајќи постери, местејќи знамиња по покривите, ризикувајќи си ги животите за да растегнат жици преку улиците на кои ќе се веат знаменца.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Шпионите изведоа вратоломни подвизи качувајќи се по покривите и сечејќи ги јажињата на кои се вееја знаменцата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Лицата им ги красеа широки насмевки, нишки од среќа им висеа по образите и знаменца од радости над главите им се вееја, стихови лееја, песни пееја.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
– Италијанското знаме го сошив самата, според урнекот на знаменцето, неколку дена откако крај нашата куќа мина колата во која беше кралицата Џералдина, со принцот Лека.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Но беше крајно љубопитен да ја дознае причината зошто Мајка не ги раздвоила овие знамиња од животот, носени низ балканскиот егзил заедно со Татковите книги. – По нашето патување во Италија, во каталогот на Ла Ринашенте, го чував италијанското знаменце што стоеше пред нас на вечерата кај грофот Чано...
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Не дека секојдневно ги читам, туку тие ми се како знаменца за обележување на мојата територија.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Самиот висок, добро развиен, тој имаше зошто да се држи гордо: беше стегнат во нова скаутска униформа, земена на послуга некаде од градот, на колкот му тупкаше скаутски нож, а в рака носеше троаглесто знаменце со извезен елен - амблем на нашиот вод.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
А врвот ќе биде освоен со нашето победничко знаменце.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Тие не гледаат луѓе, ами само знаменца, линии и стрелки и до нив не допираат човечките крикови на ужас...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
